нядо́брыцца, ‑рыцца; безас. незак., каму.
Разм. Аб стане недамагання. Ногі пераступаюць, а я драмлю. Не, не драмлю, гэта стаіць тлум у галаве, проста мне нядобрыцца. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паківа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чым.
Кіўнуць некалькі разоў. Задумаўся дзед і сам сабе паківаў галавою — цікавыя бываюць на свеце праявы. Колас.
•••
Паківаць пальцам — пагразіць каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памаха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каму, чым.
Махаць некаторы час. Турсевіч усеўся ў каламажцы, зняў шапку, памахаў прыяцелю. Колас. [Максім:] — Пойдзем лепш дамоў ды памахаем там косамі. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
садзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каму-чаму.
Аказваць садзейнічанне, дапамагаць, спрыяць. Уся тэарэтычная і практычная дзейнасць Маркса і Энгельса садзейнічала палітычнаму і ідэйнаму развіццю гэтага класа [пралетарыяту]. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спраку́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.
Разм.
1. Насваволіць, нагарэзнічаць, надзівачыць.
2. каму. Надакучыць, абрыдаць. [Фрося:] — Чужыя мы з табой, Мацей. Хочаш, гневайся, хочаш — не, спракудзіў мне ты... Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чый-не́будзь, чыя-небудзь, чыё-небудзь; займ.
неазначальны. Які належыць каму‑н. Тое, што Міканор збіраўся бурыць не чыё-небудзь, а сваё гумно, не давала супакаення. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
odgrywać się
незак.
1. адыгрывацца (пасля пройгрышу);
2. na kim адыгрывацца на кім; адплачваць каму; помсціць каму;
гл. odegrać się
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
suit2 [s(j)u:t] n. law іск, судо́вая спра́ва;
bring/fill a suit against smb. прад’яўля́ць іск каму́-н.;
a criminal suit крыміна́льная спра́ва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
challenge1 [ˈtʃæləndʒ] n.
1. вы́клік;
launch a challenge against smb. кі́нуць каму́-н. вы́клік;
meet the challenge прыня́ць вы́клік
2. во́клік (вартавога)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вініць ’вінаваціць’ (БРС, КТС, Нас., Бяльк.), укр. винити ’вініць’, рус. винить, арханг. винуть ’тс’, ст.-рус. винити ’быць прычынай чаго-небудзь, вінаваціць, абвінавачваць, асуджаць, караць’, польск. winić ’прызнаваць вінаватым, абвінавачваць’; ’караць, абкладваць штрафам’; ’плаціць за шкоду, кампенсаваць’, в.-луж. winić ’абвінавачваць’, чэш. viniti ’вініць, лічыць каго-небудзь вінаватым, прыпісваць каму-небудзь адмоўную рысу’, славац. viniť ’абвінавачваць’, макед. вини ’вініць каго-небудзь’, балг. виня ’вініць, абвінавачваць’. Прасл. viniti ўтворана ад назоўніка віна 1 (гл.) і суф. ‑iti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)