ядо́к м

1. Ésser m -s, -;

до́бры ядо́к ein stárker Ésser;

2. разм (асоба) Persón f -, -en;

сям’я́ з трох едако́ў éine Famíli¦e von drei Persónen, éine dréiköpfíge Famíli¦e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

акцэпта́нт

(лац. acceptans, -ntis = які прымае)

асоба, якая прыняла грашовы дакумент да аплаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

архірэ́й

(гр. archiereus)

асоба, якая належыць да вышэйшых свяшчэннаслужыцеляў (епіскап, архіепіскап, мітрапаліт, патрыярх).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аспіра́нт

(лац. aspirans, -ntis = які дамагаецца, імкнецца, шукае)

асоба, якая вучыцца ў аспірантуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

баталёр

(фр. batailleur)

асоба на ваенным судне, якая загадвае харчовым і рэчавым забеспячэннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

імпрэса́рыо

(іт. impresario)

асоба, якая арганізуе канцэрты, спектаклі, гастролі, заключае для артыстаў кантракты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дзяжу́рны, -ая, -ае.

1. Які выконвае пэўныя абавязкі ў парадку чаргі.

Д. ўрач.

2. Які працуе ў час адпачынку іншых падобных устаноў.

Дзяжурная аптэка.

Д. магазін.

3. у знач. наз. дзяжу́рны, -ага, м., дзяжу́рная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Асоба, якая дзяжурыць.

Д. па кухні.

4. Загадзя падрыхтаваны, пастаянна ўжывальны.

Дзяжурная страва ў рэстаране.

Дзяжурныя цытаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

os.

1. = osoba, osób — чалавек; чал., ч.;

2. = osoba — грам. асоба; ас.;

3. = osiedle — пасёлак; пас.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

duchowny

duchown|y

1. духоўны;

seminarium ~e — духоўная семінарыя;

2. ~y м. духоўная асоба; ксёндз; манах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мімоза ’(суб)трапічная расліна Mimosa pudica’, ’крыўдлівая, сарамлівая асоба’, ’ленкаранская акацыя, Caragana Lam.’ З рус. мимо́за ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 88). Да мім (гл.). Матывацыя: пры дотыку да лісткоў яны згортваюцца, «мяняюць твар». Паводле формы — з лац. або франц. мовы (параўн. франц. plante mimeuse ’недатыка, незачэпа’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)