ры́фавы 1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рыфа ​1. Рыфавыя адкладанні.

ры́фавы 2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рыфа ​2. Рыфавы вузел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які змяшчае ў сабе сафізм; грунтуецца па сафізме.

2. Які мае адносіны да сафістыкі (у 2 знач.). Сафістычныя разважанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селе́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да селену, зроблены з селену. Селенавы фотаэлемент. // Які ўтрымлівае, мае ў сваім саставе селен. Селенавая кіслага. Селенавае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селенаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да селенаграфіі.

2. Спец. Які мае адносіны да Месяца, яго паверхні, да яго прыродных умоў. Селенаграфічныя каардынаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінхрані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вызначаецца сінхранізмам; які сведчыць аб сінхранізме чаго‑н. Сінхранічныя табліцы. Сінхранічны метад у мовазнаўстве.

2. Тое, што і сінхронны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаматаскапі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стаматаскопа. Стаматаскапічныя назіранні.

2. Які звязаны з атрыманнем адбіткаў артыкуляцыйных органаў пры ўтварэнні гукаў. Стаматаскапічны метад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэаты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

1. Тлусты на вобмацак мінерал, які складаецца з тальку.

2. Штучны ізаляцыйны матэрыял, які атрымліваюць у выніку апрацоўкі тальку.

[Ад грэч. stear, steatos — тлушч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сувыме́рны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна змераць аднолькавай з чым‑н. мерай. Сувымерныя велічыні. // перан. Такі, які можна параўнаць з чым‑н. Сувымерныя паняцці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́мачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сумкі (у 1 знач.), сумачкі.

2. Які мае адносіны да сумкі (у 2 знач.). Сумачныя звязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суса́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сусалі, з’яўляецца сусаллю. Сусальнае золата. // Пакрыты сусаллю. Сусальныя рызы.

2. перан. Які вызначаецца фальшывай прыгажосцю, саладжавасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)