ГЕРШО́ВІЧ Юрый Вульфавіч

(н. 10.1.1935, г. Харкаў, Украіна),

бел. скрыпач. Засл. арт. Беларусі (1980). Скончыў Харкаўскую кансерваторыю (1959). У 1959—95 саліст Дзярж. акад. сімф. аркестра Беларусі (з 1972 канцэртмайстар), адначасова ў 1965—72 выкладаў у Сярэдняй спец. муз. школе пры Бел. кансерваторыі. Выступаў з канцэртамі як саліст і ансамбліст (у 1965—90 першая скрыпка Квартэта Саюза кампазітараў БССР). З 1995 жыве ў Германіі.

І.І.Зубрыч.

т. 5, с. 203

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мо́гільнік м

1. археал Grábstätte f -, -n; Gräberfeld n -(e)s, -er;

2. спец (месца захавання радыеактыўных прадуктаў і пад.) Éndlager n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адсе́к м

1. марск, ав Zélle f -, -n;

2. (памяшканне спец прызначэння) Ábteilung f -, -en;

жылы́ адсе́к касмі́чнага карабля́ касм Wóhnteil des Ráumschiffes

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сінтэты́чны спец synthétisch; Synthése-, Kunst-;

сінтэты́чнае валакно́ зборн Synthésefasern pl, Chemíefasern pl, Kúnstfasern pl;

сінтэты́чныя матэрыя́лы synthétische Wérkstoffe pl;

сінтэты́чная ткані́на synthétisches Gewébe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

біпаля́рнасць, ‑і, ж.

Спец. Адзін з тыпаў распаўсюджвання арганізмаў, пры якім адзін і той жа від (род, сямейства) жыве ў сярэдніх шыротах Паўночнага і Паўднёвага паўшар’яў, але адсутнічае ў тропіках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́дня, ‑і, ж.

Спец. Шырокае металічнае вядро для падняцця пароды ў шахтах. Трыццатага красавіка раніцаю брыгада Уладзіміра Мургі з другога ствала падала на-гара першую бодню з калійнай соллю. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадабо́й, ‑я, м.

Спец. Умацаваная частка рэчышча ракі, якая прымае на сябе напор плыні вады з плаціны. Старэйшыя спыняліся на мастку, глядзелі цераз парэнчы ўніз на прасмалены насціл вадабоя. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Накіраваны на спыненне якога‑н. працэсу, хваробы і пад. Абартыўныя сродкі. Абартыўнае лячэнне.

2. Спец. Які спыніў сваё развіццё ў самым пачатку; недаразвіты. Абартыўныя органы раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыяста́з, ‑у, м.

Спец.

1. Арганічнае злучэнне, што належыць да групы ферментаў і выклікае ператварэнне крухмалу ў цукар.

2. Разыходжанне дзвюх касцей у суставе з-за намнажэння ў ім вадкасці.

[Ад грэч. diastasis — раз’яднанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблакірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

1. Разм. Уступіць у саюз, блок з кім‑, чым‑н.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Спец. Злучыцца, зманціравацца (пра часткі якога‑н. збудавання).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)