радыёлакацы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да радыёлакацыі, прызначаны для яе. Радыёлакацыйнае абсталяванне. Радыёлакацыйная станцыя.

2. Заснаваны на радыёлакацыі. Радыёлакацыйная астраномія. Радыёлакацыйныя ўзрывальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ранго́ўтны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рангоўта, прызначаны для яго. Рангоўтныя канаты.

2. Такі, у якога ёсць рангоўт (пра судна). Рангоўтнае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшчабёнка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшчабеньваць — расшчабяніць.

2. Дробны шчэбень для запаўнення прамежкаў паміж камянямі ў бруку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукадзе́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Займацца рукадзеллем. І да вайны ўсю сябе [Вера Антонаўка] аддавала клопатам аб побыце: вышывала падушачкі для канапы і крэслаў, рукадзельнічала. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбагадава́льнік, ‑а, м.

Сажалкавая гаспадарка, якая займаецца вырошчваннем малявак (карпа, белага амура і інш. рыб) для рыбаводных гаспадарак, якія дагадоўваюць рыбу да таварных памераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбаразвядзе́нне, ‑я, н.

Развядзенне рыбы штучным шляхам. Вялікая плошча вадаёма і наяўнасць у ім значнай колькасці планктона забяспечваюць спрыяльныя ўмовы для рыбаразвядзення. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбга́саўскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з рыбнай гаспадаркай, прызначаны для яе. Толя з захапленнем расказваў пра рыбгасаўскія сажалкі, якіх там не адна, а некалькі. Рунец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́хласць, ‑і, ж.

Уласцівасць рыхлага. Рыхласць глебы. □ Нягледзячы на незакончанасць і кампазіцыйную рыхласць рамана «Ідзі, ідзі», ён быў значным для свайго часу творам. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаадкрыццё, ‑я, н.

Адкрыццё чаго‑н. для сябе самога. Сама па сабе метафара не новая, але якая натуральнасць інтанацыі, якая шчырасць лірычнага самаадкрыцця! Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапрапе́ль, ‑ю, м.

Спец. Глей, які ўтвараецца на дне стаячых вадаёмаў з перагнілых рэштак жывёлін і раслін (выкарыстоўваецца для гразелячэння, як угнаенне і пад.).

[Ад грэч. sapros — гнілы і pelos — гразь, глей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)