Verbum

зала́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Часта чапаючы, лапаючы, забрудзіць.

З. фіранку.

|| незак. зала́пваць, -аю, -аеш, -ае.

залата... (гл. золата...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжыв. замест «золата...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: залатагрывы, залатаструнны.

залатаве́рхі, -ая, -ае.

У народнай паэзіі: з пазалочаным верхам, купалам.

З. палац.

залатано́сны, -ая, -ае.

Які мае ў сваім саставе золата (пра радовішча).

З. пясок.

|| наз. залатано́снасць, -і, ж.

зала́таць гл. латаць.

залаташве́йны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да шыцця золатам (у 3 знач.).

Залаташвейная майстэрня.

залатні́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Старая мера масы, роўная 1/96 фунта або 4,26 грама.

Малы з., ды дарагі.

залатні́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Механізм для аўтаматычнага кіравання патокам пары, вадкасці або газу ў цеплавых, гідраўлічных і пнеўматычных механізмах.

|| прым. залатніко́вы, -ая, -ае.

залато́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -то́вак, ж. (уст.).

Манета ў пятнаццаць капеек.

залату́ха, -і, ДМ -ту́се, ж.

Дзіцячая хвароба, якая суправаджаецца агульным знясіленнем, высыпкай на целе і пад.

|| прым. залату́шны, -ая, -ае.

Залатушнае дзіця.