камаро́ў, ‑ова.

Які належыць камару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́ўчын, ‑а.

Які належыць дзеўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́жыкаў, ‑ава.

Які належыць вожыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ура́днікаў, ‑ава.

Які належыць урадніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуча́льны (які мае дачыненне да вучобы) Léhr-, Únterrichts-, Schul-; Stúdi¦en-, Bíldungs-;

навуча́льная ўстано́ва Bíldungseinrichtung f -, -en;

навуча́льны год Léhrjahr n -(e)s, -e (на прадпрыемстве), Schúljahr n (у школе), Stúdi¦enjahr n (у ВНУ);

прарэ́ктар па навуча́льнай рабо́це Proréktor für Stúdi¦enangelegenheiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ная́ўны

1. (які маецца) vorhánden; (якім можна карыстацца) verfügbar; zur Verfügung stéhend;

2. эк. bar; Bar-;

за ная́ўны раз лі́к gégen Bárzahlung, gégen bar;

ная́ўныя гро́шы гл. гатоўка;

3.: вайск. ная́ўны склад Personálbestand m -(e)s; Efféktenbestand m, Íst-Bestand m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гол м. спарт. Tor n -(e)s, -e, Tréffer m -s, -, Tórschuss m -es, -schüsse;

забі́ць гол ein Tor schíeßen*;

прапусці́ць гол éinen Tréffer éinstecken;

гол у свае́ варо́ты Éigentor n;

гуле́ц, які забі́ў гол Tórschütze m -n, -n;

гол! Tor!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ручны́

1. Hand-;

ручны́ гадзі́ннік Ármbanduhr f -, -en;

ручны́ бага́ж Hándgepäck n -(e)s;

вайск. ручна́я грана́та Hándgranate f -, -n;

ручны́ кулямёт léichtes Maschínengewehr (скар. LMG);

2. (які робіцца ўручную):

ручна́я пра́ца Hándarbeit f -; manu¦élle Árbeit;

ручны́м спо́сабам mit der Hand

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

літарату́рны

1. literárisch;

літарату́рны твор literárisches Werk;

літарату́рны во́браз literárische Gestált;

літарату́рная спа́дчына literárischer Náchlass;

2. (які адпавядае нормам літаратурнай мовы) hóchsprachlich; literatúrsprachlich;

літарату́рная мо́ва Hóchsprache f -;

літарату́рная няме́цкая мо́ва Hóchdeutsch n, das Hóchdeutsche (sub), das Schríftdeutsche (sub) (кніжная мова)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Зато́рыч ’выраз, паз, у які ўстаўляецца дно бочкі’ (Мат. Гом.). Параўн. утора ’тс’, рус., укр. утор, польск. wątor, чэш. útor і г. д. Прасл. ǫtorъ. Чэш. дыял. zátor ’падмыты бераг’. Форма заторыч пацвярджае корань тор‑ у слове утора (гл.); тор‑ суадносяць з церці < ter‑//tьr‑ (Фасмер, 4, 175), прычым Махэк., (672) указвае, што ён меў значэнне ’рэзаць’ (ст.-чэш. tříti). Заторыч утворана з суф. ‑ыч < ‑ičь, які далучаўся да аддзеяслоўнай з чаргаваннем галоснага асновы *zator‑. Час утварэння слова няясны. Параўн. зачыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)