Verbum

заклі́каць, -і́чу, -і́чаш, -і́ча; -і́ч; -і́каны; зак.

1. каго. Паклікаць, запрасіць куды-н.

З. у госці.

З. у хату.

2. каго-што, да чаго, на што. Звярнуцца з заклікам зрабіць што-н., прыняць удзел у чым-н.

З. выбаршчыкаў аддаць галасы за кандыдатаў у дэпутаты.

З. да барацьбы або на барацьбу.

Ён закліканы быць пісьменнікам (перан.: мае прызванне да літаратурнай творчасці).

3. каго (што), да чаго. Запатрабаваць паводзіць сябе так або інакш.

З. да парадку.

|| незак. закліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

заклінава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ну́ецца; зак.

Перастаць рухацца ў выніку пашкоджання, шчыльнага прыціскання да чаго-н.

Затвор вінтоўкі заклінаваўся.

|| незак. закліно́ўвацца, -аецца.

заклінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

Замацаваць пры дапамозе кліна.

З. тапарышча.

|| незак. закліно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. закліно́ўванне, -я, н.

закліна́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заклінае (у 2 знач.).

З. змей.

|| ж. закліна́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

закліна́нне, -я, н.

1. гл. заклінаць.

2. У народных уяўленнях: магічныя словы, якімі заклінаюць (у 2 знач.).

Гаварыць заклінанні.

закліна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каго (што). Настойліва прасіць, маліць аб чым-н.

З. памяццю бацькоў.

2. каго-што. У прымхлівых людзей: падпарадкоўваць сабе сілай магічных слоў, малітваў.

З. змей.

З. скарб.

|| наз. закліна́нне, -я, н. (да 2 знач.).

|| прым. закліна́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

заклубі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -бі́цца; зак.

Пачаць клубіцца.

Пыл заклубіўся.

заключа́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

Быць сутнасцю чаго-н., зводзіцца да чаго-н.

У яго словах заключаўся глыбокі сэнс.

заключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. заключыць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Утрымліваць у сабе, мець у сваім складзе.

Кніга заключае ў сабе многа цікавага.

заклю́чны, -ая, -ае.

Апошні, завяршальны.

З. канцэрт.

Заключнае слова.