Verbum

заклёпванне гл. закляпаць.

заклёпваць гл. закляпаць.

заклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. закляпаць.

2. мн. -і, -пак. Металічны шпень, які замацаваны або якім замацоўваюць.

|| прым. заклёпачны, -ая, -ае.

за́клік, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Кліч, прызыўны гук.

Птушыны з.

2. Запрашэнне, просьба прыйсці, з’явіцца куды-н.

Пачуць чый-н. з.

Адгукнуцца на чый-н. з.

З. на дапамогу.

3. Зварот, які ў лаканічнай форме выражае кіруючую ідэю, палітычнае патрабаванне; лозунг.

|| прым. за́клікавы, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

закліка́льны, -ая, -ае.

Які заклікае, заве.

З. звон.

заклі́каць, -і́чу, -і́чаш, -і́ча; -і́ч; -і́каны; зак.

1. каго. Паклікаць, запрасіць куды-н.

З. у госці.

З. у хату.

2. каго-што, да чаго, на што. Звярнуцца з заклікам зрабіць што-н., прыняць удзел у чым-н.

З. выбаршчыкаў аддаць галасы за кандыдатаў у дэпутаты.

З. да барацьбы або на барацьбу.

Ён закліканы быць пісьменнікам (перан.: мае прызванне да літаратурнай творчасці).

3. каго (што), да чаго. Запатрабаваць паводзіць сябе так або інакш.

З. да парадку.

|| незак. закліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

заклінава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ну́ецца; зак.

Перастаць рухацца ў выніку пашкоджання, шчыльнага прыціскання да чаго-н.

Затвор вінтоўкі заклінаваўся.

|| незак. закліно́ўвацца, -аецца.

заклінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

Замацаваць пры дапамозе кліна.

З. тапарышча.

|| незак. закліно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. закліно́ўванне, -я, н.

закліна́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заклінае (у 2 знач.).

З. змей.

|| ж. закліна́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

закліна́нне, -я, н.

1. гл. заклінаць.

2. У народных уяўленнях: магічныя словы, якімі заклінаюць (у 2 знач.).

Гаварыць заклінанні.