няўда́лы misslúngen, missglückt; úngünstig; féhlgeschlagen, féhlgegangen (які дрэнна ўдаўся); erfólglos (беспаспяховы); missráten (дрэнны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прыкме́тны разм mérklich, fühlbar, síchtbar, spürbar, wáhrnehmbar; áuffällig (які звяртае на сябе ўвагу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шляхе́тны (які адпавядае існуючым нормам маралі) édel; édelmütig, hóchsinnig; vórnehm; stéinvornehm (іран, разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

hopeful

[ˈhoʊpfəl]

adj.

1) по́ўны надзе́і; які́ спадзяе́цца

2) які́ падае́ надзе́і, шматабяца́льны

a young hopeful — шматабяца́льная мо́ладзь; хлапе́ц (дзяўчы́на), які́ (яка́я) падае́ вялі́кія надзе́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

проходя́щий

1. прич. які́ (што) прахо́дзіць; які́ (што) міна́е; см. проходи́ть​I;

2. прил. прахо́жы;

3. сущ. прахо́жы, -жага м.; міна́к, -ка́ м.; (путник) падаро́жны, -нага м., падаро́жнік, -ка м.; (пешеход) пешахо́д, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

нізавы́, -а́я, -о́е.

1. Які дзейнічае каля самай паверхні зямлі, вады і пад.

Н. вецер.

2. Які знаходзіцца ў нізкім месцы.

Нізавая дарога.

3. Які ўтварае ніжні ярус расліннага покрыва (спец.).

Нізавыя травы.

4. Які размяшчаецца ў нізоўях ракі.

Нізавыя гарады.

5. Які звязаны непасрэдна з масамі, з народам; які абслугоўвае масы, народ.

Нізавыя арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

nieodpowiedzialny

1. які не нясе адказнасці;

2. безадказны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

niewyżyty

1. незадаволены;

2. разм. які не выгуляўся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odkrywca

м. чалавек, які зрабіў адкрыццё; адкрывальнік; вынаходнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

spokrewniony

1. параднёны;

2. які знаходзіцца ў сваяцтве

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)