нату́ршчык, ‑а, м.

Чалавек, які пазіруе перад мастаком, скульптарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаві́снік, ‑а, м.

Чалавек, які ненавідзіць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неціка́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца цікаўнасцю. Нецікаўны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нягрэ́блівы, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца грэблівасцю. Нягрэблівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педэра́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, які займаецца педэрастыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праўдалюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які любіць праўду; праўдзівы. Праўдалюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхастэ́нік, ‑а, м.

Спец. Чалавек, які хварэе на псіхастэнію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

садамі́т, ‑а, М ‑міце, м.

Чалавек, схільны да садаміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скавыту́н, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які скавыча, назаляе скаргамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срэбралю́б, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які вызначаецца срэбралюбствам, карысталюбівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)