Verbum

бесклапо́тны, -ая, -ае.

Які не праяўляе клопату, турбот пра свае справы, паводзіны і пад. Б. чалавек.

|| наз. бесклапо́тнасць, -і, ж.

бязду́шны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены чуласці, сардэчнасці; чэрствы. Б. чалавек.

2. Халодны, сухі. Бяздушная ігра артыста.

|| наз. бязду́шнасць, -і, ж.

гадлі́вы, -ая, -ае.

Які не можа пераносіць гадкага; грэблівы. Г. чалавек. Г. жэст (поўны агіды, грэблівасці).

|| наз. гадлі́васць, -і, ж.

го́ман, -у, м.

1. Гучная невыразная гаворка некалькіх чалавек. На вуліцы стаяў г.

2. перан. Шум, гул, гудзенне. Птушыны г.

дактрынёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які ўпарта трымаецца якой-н. дактрыны, догмы; схаласт.

|| прым. дактрынёрскі, -ая, -ае.

дано́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які зрабіў данос.

|| ж. дано́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. дано́счыцкі, -ая, -ае.

заба́ўны, -ая, -ае.

Такі, які можа пацешыць, развесяліць; дзіўны, цікавы. З. чалавек. Забаўная гісторыя. Забаўнае здарэнне.

|| наз. заба́ўнасць, -і, ж.

задаво́лены, -ая, -ае.

Поўны пачуцця задавальнення, які выражае задавальненне. З. чалавек. З. позірк. Задаволена (прысл.) усміхнуцца.

|| наз. задаво́ленасць, -і, ж.

зача́хлы, -ая, -ае.

1. Змарнелы, хваравіты. З. чалавек.

2. Які зачах, слаба расце, завялы. Зачахлае дрэва.

|| наз. зача́хласць, -і, ж.

злачы́нны, -ая, -ае.

1. Які заключае ў сабе злачынства. Злачынная банда. З. чалавек.

|| наз. злачы́ннасць, -і, ж. (да 1 знач.).