дыскаміцэ́ты

(н.-лац. discomycetiidae)

група сумчатых грыбоў падкласа эўаскаміцэтаў з пладовымі целамі апатэцыямі, пашыраны па ўсім зямным шары; пераважна сапратрофы, некаторыя — паразіты раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

іпекакуа́на

(парт. ipecacuanha, з індз.)

кустовая расліна сям. марэнавых, пашыраная пераважна ў Бразіліі, корань якой выкарыстоўваецца ў медыцыне як адхарквальны сродак; ванітоўны корань.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каварыя́нт

(ад ка- + варыянт)

лік, алгебраічны выраз, які пры пэўным ператварэнні велічынь, з якімі звязаны, змяняецца па строгіх правілах, пераважна па лінейных законах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кіяні́т

(гр. kyanite = блакітны)

мінерал класа сілікатаў пераважна блакітнага, сіняга колераў; на Беларусі трапляецца ў крышталічных сланцах і кварцытах; выкарыстоўваецца для атрымання сілуміну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыптамо́нас

(н.-лац. cryptomonas)

аднаклетачная пірафітавая водарасць сям. крыптаманадавых, якая пашырана пераважна ў штучных вадаёмах-адстойніках, рыбагадоўчых сажалках, радзей у вадасховішчах і азёрах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

культуры́зм

(фр. culturisme)

сістэма фізічных практыкаванняў, пераважна сілавых, якія павінны развіваць мускулатуру, садзейнічаць фарміраванню прыгожай фігуры і паставы, а таксама занятак такімі практыкаваннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лігнафо́ль

(ад лац. lignum = дрэва + folium = ліст)

канструкцыйны драўнінна-слаісты матэрыял, прыгатаваны з лістоў шпону (пераважна бярозавага), якія насычаны смоламі, а пазней спрасаваны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ма́льва

(лац. malva)

травяністая расліна сям. мальвавых з буйнымі белымі або ружовымі кветкамі, пашыраная пераважна ва ўмераных зонах; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мано́дус

(н.-лац. monodus)

аднаклетачная жоўта-зялёная водарасць сям. плеўрахлоравых, якая пашырана пераважна ў грунце, трапляецца ў канавах і лужынах, сажалках, на стрэхах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неапазітыві́зм

(ад неа- + пазітывізм)

суб’ектыўна-ідэалістычная плынь у філасофіі як спроба прыстасаваць прынцыпы пазітывізму да ўмоў развіцця сучаснай навукі, пераважна прыродазнаўства і грамадазнаўства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)