самалётны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самалёта. Самалётнае абсталяванне. // Прызначаны для самалётаў. Расклад самалётных рэйсаў. // Што ажыццяўляецца пры дапамозе самалётаў. Самалёты спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сатысфа́кцыя, ‑і, ж.

У феадальна-дваранскім грамадстве — задавальненне ў форме паядынку, дуэлі, якое даецца абражальнікам па патрабаванню абражанага для абароны гонару. Патрабаваць сатысфакцыі.

[Лац. satisfactio — задавальненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свіна́рнік, ‑а, м.

Хлеў для свіней. Вунь жа прыжмурваецца сваімі незлічонымі вокнамі новы свінарнік. Скрыган. // Разм. Пра неахайную, брудную хату і іншае памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семяправо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Канал, які служыць для вывядзення семені, спермы.

2. Частка механізма сеялкі, па якой насенне падаецца ў сашнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серва́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Нізкі буфет для пасуды і сталовай бялізны. [Галіна Адамаўна].. адчыніла шуфляду серванта, выхапіла бялюткі абрус, узмахнуўшы, заслала ім стол. Шамякін.

[Фр. servante.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скіп, ‑а, м.

Спец. Самаразгрузная скрыня для падымання грузу, якая перамяшчаецца на роліках па канаце пад’ёмнай устаноўкі. [Леў Сцяпанавіч:] — Ваганеткі мы прапануем замяніць скіпамі. Паслядовіч.

[Англ. skip.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, ад якога слабіць. Слабільная вада. Слабільны парашок. // у знач. наз. слабі́льнае, ‑ага, н. Лякарства, якое служыць для паслаблення кішэчніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссыпны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да ссыпкі. Ссыпныя аперацыі. // Які служыць, прызначаны для ссыпання чаго‑н. Ссыпны пункт. Ссыпны свіран. Ссыпны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стапарэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Уст. Машына, якая рэжа паперу на лісты пэўнага фармату для складання іх у стопы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тахеаме́трыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Дальнамерная тапаграфічная здымка для складання плана з рэльефам мясцовасці.

2. Раздзел геадэзіі, які займаецца вывучэннем метадаў гэтай здымкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)