прамака́льны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: прамакальная папера — мяккая порыстая папера, якая ўбірае ў сябе вільгаць і ўжываецца для высушвання напісанага чарнілам ці тушшу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прарасці́ць, ‑рашчу, ‑росціш, ‑росціць; зак., што.

Дабіцца з’яўлення растка, парастка, стварыўшы для гэтага пэўныя ўмовы. Палавіну насення [Палікарпаўна] прарасціла, а палавіну пакінула сухім. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафо́рма, ‑ы, ж.

Знешняя фармальнасць, выгляд. [Штрыпке:] — Яны працуюць толькі для праформы, у іх не відаць шчырага жадання наладзіць як след работу дэпо. Лынькоў.

[Ад лац. pro forma — для формы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для аказання медыцынскай дапамогі пры родах. Радзільнае аддзяленне бальніцы. Радзільны дом.

2. Які бывае пры родах. Радзільная гарачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёастранамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыёастраноміі, які служыць для вывучэння касмічных аб’ектаў шляхам аналізу выпрамененых або адбітых імі радыёхваль. Радыёастранамічная абсерваторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэа́тр, ‑а, м.

1. Калектыў, які ажыццяўляе пастаноўку і выкананне спектакляў для перадачы па радыё.

2. Адна з форм радыёвяшчання паводле драматургічных твораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́йсмус, ‑а, м.

Спец. Інструмент для правядзейня ліній, паралельных краю якога‑н. вырабу ці дэталі. У сталярнай майстэрні студэнты вырабляюць цяпер рэйсмусы. «Звязда».

[Ням. Reißmaß.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкрутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго.

1. Кніжн. уст. Узяць (браць) у рэкруты.

2. Кніжн. Набраць (набіраць) людзей для чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкупера́цыя, ‑і, ж.

Спец. Улоўліванне і зварот зрасходаваных у рабочым працэсе энергіі, газу і пад. для паўторнага выкарыстання ў гэтым жа тэхналагічным працэсе.

[Ад лац. recuperatio — атрыманне зноў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сальні́ца, ‑ы, ж.

Невялікая пасудзіна для трымання солі. На стале, пад мокрым ручніком, ляжалі буханкі нядаўна выпечанага хлеба, стаяла сальніца з соллю. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)