Verbum

закаране́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Трывала замацавацца, укараніцца.

Хвароба закаранела.

2. у чым. Поўнасцю аддацца якім-н. звычкам.

З. у сваіх прывычках.

закаркава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ку́ецца; зак.

Заткнуцца, закупорыцца.

Бутэлька добра закаркавалася.

|| незак. закарко́ўвацца, -аецца.

закаркава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

Заткнуць коркам (бутэльку і пад.).

|| незак. закарко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. закарко́ўванне, -я, н. і закарко́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

закарко́вачны, -ая, -ае.

Прызначаны для закаркоўвання.

Закарковачная машына.

закармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены; зак., каго.

Празмерным кармленнем адбіць ахвоту да яды або залішне насыціць.

З. дзіця.

|| незак. зако́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

закару́злы, -ая, -ае.

1. Агрубелы, шурпаты.

Закарузлыя рукі.

2. перан. Адсталы, закаснелы.

Закарузлая душа.

|| наз. закару́зласць, -і, ж.

закару́знуць, -ну, -неш, -не; -ру́з, -зла; -ні; зак.

Стаць закарузлым.

Рукі закарузлі.

З. у сваіх звычках (перан.).

закарце́ць, -ціць; безас.; зак. (разм.).

Моцна захацецца.

Мне закарцела купіць лыжы.

закарчане́лы, -ая, -ае (разм.).

Вельмі азяблы, здранцвелы ад холаду.

Закарчанелыя рукі.

|| наз. закарчане́ласць, -і, ж.

закарчане́ць гл. карчанець.