Verbum

бе́жанец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які пакінуў месца свайго жыхарства з прычыны вайны або якога-н. бедства.

|| ж. бе́жанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. бе́жанскі, -ая, -ае.

Бежанскія фурманкі.

белару́сы, -аў, адз. -ру́с, -а, м.

1. Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Беларусь.

2. Грамадзяне Рэспублікі Беларусь.

|| ж. белару́ска, -і, ДМ -ру́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. белару́скі, -ая, -ае.

Беларуская мова.

бура́ты, -аў, адз. бура́т, -а, М -ра́це, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Рэспублікі Бурація, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. бура́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. бура́цкі, -ая, -ае.

абелі́ск, -а, мн. -і, -аў, м.

Помнік у выглядзе гранёнага, звужанага ўверсе слупа, які ставіцца ў гонар якой-н. падзеі або на ўшанаванне чыёй-н. памяці.

Гранітныя абеліскі мінулай вайны.

|| прым. абелі́скавы, -ая, -ае.

касты́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м. (спец.).

1. Апора для чалавека без ног або з хворымі нагамі; мыліца.

2. Металічны шпень, які забіваецца ў шпалу для прымацавання да яе рэйкі.

|| прым. касты́льны, -ая, -ае.

ла́данка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Маленькі мяшочак з ладанам або амулетам, талісманам, які носяць на грудзях з мэтай засцерагчы сябе ад няшчасця.

2. Невялікая пасудзіна, у якой спальваюць ладан.

латынізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак. (кніжн.).

1. каго-што. Увесці (уводзіць) лацінскую мову і культуру ў пэўнае асяроддзе.

2. што. Замяніць (замяняць) які-н. алфавіт лацінскім.

|| наз. латыніза́цыя, -і, ж.

літарату́рны, -ая, -ае.

1. гл. літаратура.

2. Які адпавядае нормам літаратурнай мовы.

Л. стыль.

○

Літаратурная мова — унармаваная форма агульнанароднай мовы, пісьмовыя і вусныя нормы якой з’яўляюцца агульнаабавязковымі.

|| наз. літарату́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

ліха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Рамізнік з франтаватым экіпажам на добрым кані (уст.).

Наняць ліхача.

2. Шафёр, вадзіцель, які грэбуе правіламі бяспекі язды.

З такім ліхачом боязна ехаць.

|| прым. ліха́цкі, -ая, -ае.

лі́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У матэматыцы: лік у простых дробах, які стаіць над рысай і паказвае, з колькіх долей складаецца дроб; проціл. назоўнік.

У дробе 3/5 л. 3, а назоўнік 5.