карбаніза́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Насычэнне якога‑н. раствору, вадкасці вуглякіслым газам. Карбанізацыя піва.

2. Спосаб умацавання будаўнічых матэрыялаў, якія змяшчаюць вапну, шляхам апрацоўкі іх вуглякіслым газам.

[Ад лац. carbo, carbonis — вугаль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Утвораны з удзелам губ; губны. Лабіяльныя зычныя «б», «п».

2. Падобны губе, губам; які нагадвае сабой губы. Лабіяльныя органы пачуццяў у насякомых.

[Ад лац. labialis — губны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латэра́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца збоку; бакавы (анатамічны тэрмін, які паказвае на размяшчэнне якога‑н. органа, часткі цела арганізма збоку ад сярэдняй плоскасці цела). Латэральныя зубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маскі́т, ‑а, М ‑кіце, м.

1. Крывасоснае паўднёвае насякомае атрада двухкрылых.

2. толькі мн. (маскі́ты, ‑аў). Спец. разм. Быстраходныя ваенныя караблі, прызначаныя для баявых дзеянняў вялікімі групамі.

[Ісп. mosquito ад лац. musca — муха.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металагра́фія, ‑і, ж.

1. Навука, якая займаецца вывучэннем структуры і фізічных уласцівасцей металаў і сплаваў.

2. Спец. Друкаванне з гравіраваных або траўленых металічных форм з паглыбленым рысункам.

[Ад грэч. metallon — метал і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многакаляро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Афарбаваны ў некалькі колераў; рознакаляровы. Многакаляровая тканіна.

2. перан. Разнастайны.

3. Спец. Які друкуе ў некалькі колераў. // Надрукаваны ў некалькі колераў. Многакаляровы плакат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацяжэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. нацягнуць (у 1 знач.) і стан паводле дзеясл. нацягнуцца (у 1 знач.).

2. Спец. Зрастанне скуры, пашкоджанай раненнем. Першаснае нацяжэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́рдэрны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ордэра ​1. Ордэрная выдача.

о́рдэрны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ордэра ​2. Ордэрная форма архітэктурнага ансамбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́хтавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які павінен змяніць таго, хто стаіць на вахце. Падвахтавы матрос.

падвахтавы́, ‑о́га, м.

Той, хто назначаецца на вахту (у 1 знач.). Выклікаць падвахтавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падсячы, падсекчы (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Спец. Насечанае месца на сасне для збору смалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)