Verbum

нахму́раны, -ая, -ае.

1. Хмурны, пануры.

Н. твар.

2. перан. Пахмурны, змрочны, цёмны (аб прадметах і з’явах прыроды).

Нахмуранае неба.

|| наз. нахму́ранасць, -і, ж.

нахму́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак.

1. Стаць хмурым, панурым.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Зрабіцца пахмурным, змрочным, цёмным (аб прадметах і з’явах прыроды).

Неба нахмурылася.

|| незак. нахму́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

нахму́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Сурова наморшчыць (твар, лоб), насупіць (бровы).

|| незак. нахму́рваць, -аю, -аеш, -ае.

нахмы́ліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ліцца; зак.

Прыціснуўшы вушы да галавы, падрыхтавацца да нападу або абароны (пра каня).

нахо́дзіць гл. найсці.

нахо́хліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ліцца; зак. (разм.).

Скурчыцца, натапырыўшы пер’е (пра птушак).

Верабей нахохліўся.

нахо́хліць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ліць; -лены; зак., што (разм.).

Натапырыць, падняць пер’е (пра птушак).

нахра́пам, прысл. (разм.).

Дзёрзка, нахабна.

Дзейнічаць н.

нахра́пісты, -ая, -ае (разм.).

Які дзейнічае нахрапам; бесцырымонны, нахабны.

Н. характар.

|| наз. нахра́пістасць, -і, ж.

нахуліга́ніць гл. хуліганіць.