◎ Пітомы 1 ’тоўсты, празмерны, насычаны’ (Булг.). Дзеепрыметнік залежнага стану цяп. часу ад пітаць (гл.), ст.-бел. nu- томь < *pitafi ’карміць, гадаваць, выхоўваць’. Да нітавацца (гл.).

◎ Пітомы 2, у словазлучэнні пітома горла ’стрававод’ (Сл. ПЗБ) — ’горла, праз якое падаецца страва, корм’. Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рацыяна́льны

(лац. rationalis = разумны)

1) мэтазгодны, разумны (напр. р-ае выкарыстанне часу);

2) мат. суразмерны адзінцы ці яе частцы (напр. р. лік).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

даку́ль прысл. разм.

1. (да якога месца?) bis wohín?; bis zu wélcher Stélle?

2. (да якога часу?, як доўга?) wie lánge?; bis wann?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дату́ль прысл., разм.

1. (да таго месца) bis dahín; bis dorthín;

2. (да таго часу) bis zu der Zeit; bis dahín; so lánge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дача́сны

1. (які адбываецца раней вызначанага часу) vórzeitig, verfrüht, vórfristig, vor Termín;

2. (разлічаны на кароткі час) zéitweilig, für kúrze Zeit bestímmt, provisórisch [-vi-]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цяг м.:

з цягам ча́су mit der Zeit, im Láufe der Zeit;

даць цягу разм. áusreißen* vi (s), Réissaus néhmen*, ábhauen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паблі́скваць, ‑ае; незак.

Блішчаць час ад часу, няярка адсвечваць. У далечыні .. паблісквала маланка, але навокал было ціха. Чарнышэвіч. Дарога падсохла, гулка звінела пад нагамі; у каляінах матава пабліскваў лёд. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натурфіласо́фскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да натурфіласофіі і натурфілосафаў, уласцівы ім. Натурфіласофская сістэма. □ У ацэнцы сучаснікаў Скарына выступае высока адукаваныя для свайго часу вучоным з натурфіласофскім складам думкі. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паскавы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Скавытаць час ад часу. Каб супакоіць Ліпку, Дзік дабрадушна матлошыць хвастом, пераступае з нагі на нагу і, задзіраючы ўгору вушастую галаву, разгублена паскавытвае... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасмо́ктваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Смактаць патроху або час ад часу. Стары сядзеў на прызбе ў кажусе і пасмоктваў сваю піпку, якой ён ніколі не выпускаў з рота. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)