Verbum

даліка́тны, -ая, -ае.

1. Ветлівы, ласкавы ў абыходжанні з людзьмі. Гэта спакойны, д. чалавек.

2. Які патрабуе асцярожных, тактоўных адносін (разм.). Я да вас па далікатным пытанні.

3. Складаны, тонкі, выпеставаны. Далікатныя рукі. Чалавек далікатнага складу.

4. Кволы, мяккі, прыемны навобмацак. Чаравікі з далікатнай скуры.

|| наз. даліка́тнасць, -і, ж.

заця́ты, -ая, -ае.

1. Упарты, настойлівы ў ажыццяўленні чаго-н. З. чалавек. Зацятая барацьба. Зацятая спрэчка.

2. перан. Працяглы, пастаянны, нязменны. Зацятая варожасць. З. боль.

3. Скрытны; затоены, насцярожаны. Ён чалавек горды і з. Зацятая маўклівасць.

4. Вельмі адданы чаму-н., заўзяты. З. балельшчык.

|| наз. заця́тасць, -і, ж.

абаро́тлівы, -ая, -ае (разм.).

Умелы, энергічны, вынаходлівы, спрытны ў вядзенні спраў для ўласнай карысці. А. чалавек.

|| наз. абаро́тлівасць, -і, ж.

аба́члівы, -ая, -ае.

1. Асцярожны ў сваіх учынках, разважлівы. А. чалавек.

2. Абдуманы, узважаны. А. ўчынак.

|| наз. аба́члівасць, -і, ж.

агі́длівы, -ая, -ае.

Які выклікае агіду, поўны агіды да каго-, чаго-н. А. чалавек. Агідлівае пачуццё.

|| наз. агі́длівасць, -і, ж.

адга́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які ўмее адгадваць, адгадвае што-н.

|| ж. адга́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

белабіле́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які мае белы білет, які вызвалены ад вайсковай службы па стане здароўя.