аўча́р, ‑а, м.

Чалавек, які даглядае авечак; авечы пастух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокакульту́рны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца высокай культурай. Высокакультурны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амара́льны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены маралі. Амаральны чалавек. Амаральны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзінаве́рац, ‑рца, м.

Чалавек аднаго з кім‑н. веравызнання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дальто́нік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на дальтанізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарнасе́к, ‑а, м.

Чалавек, які робіць і насякае жорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імара́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Пазбаўлены маралі; амаральны. Імаральны чалавек.

[Фр. immoral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карысталюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і карыслівы. Карысталюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маля́рык, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на малярыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізантро́п, ‑а, м.

Чалавек, які пазбягае людзей, ненавідзіць іх.

[Грэч. misanthrōpia, ад miséō — ненавіджу і anthropōs — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)