эстра́дніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да эстраднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілгу́ння і лгу́ння, ‑і, ж.

Жан. да ілгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капе́ечніца, ‑ы, ж.

Разм. пагард. Жан. да капеечпік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качэ́ўніца, ‑ы, ж.

Жан. да качэўнік (гл. качэўнікі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паску́дніца, ‑ы, ж.

Разм. груб. Жан. да паскуднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́кальшчыца, ‑ы, ж.

Уст., разм. Жан. да плакальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суця́жніца, ‑ы, ж.

Разм. неадабр. Жан. да суцяжнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халту́ршчыца, ‑ы, ж.

Разм. зневаж. Жан. да халтуршчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАРО́Н

(франц. baron),

у Зах. Еўропе ў сярэднія вякі непасрэдны васал караля, пазней радавы дваранскі тытул (жан. баранэса). У Англіі (захаваўся і цяпер) тытул знаці, па рангу ніжэйшы за тытул віконта.

т. 2, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рамані́стка ​1, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да раманіст ​1.

рамані́стка ​2, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да раманіст ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)