ВІГО́ (Vigo) Жан

(22.4.1905, Парыж — 5.10.1934),

французскі кінарэжысёр. Скончыў літ. ф-т Сарбоны. У дакумент. фільме «З нагоды Ніццы» (1929) і стужцы «Нуль за паводзіны» (1933) поруч з сатыр. выкрываннем праявілася імкненне да паэтызацыі свету. Уменне Віго на аснове карцін паўсядзённага побыту рабіць складаныя філас. абагульненні найб. поўна выявілася ў фільме «Аталанта» (1934). Творчая спадчына Віго невялікая, але яна значна паўплывала на развіццё франц. кіно ў 1930—50-я г. З 1951 у Францыі штогод прысуджаецца прэмія імя Віго.

Літ.:

Жан Виго.: Пер. с фр. М., 1979.

т. 4, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паску́дніца, ‑ы, ж.

Разм. груб. Жан. да паскуднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́кальшчыца, ‑ы, ж.

Уст., разм. Жан. да плакальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капе́ечніца, ‑ы, ж.

Разм. пагард. Жан. да капеечпік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качэ́ўніца, ‑ы, ж.

Жан. да качэўнік (гл. качэўнікі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілгу́ння і лгу́ння, ‑і, ж.

Жан. да ілгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суця́жніца, ‑ы, ж.

Разм. неадабр. Жан. да суцяжнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халту́ршчыца, ‑ы, ж.

Разм. зневаж. Жан. да халтуршчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рамані́стка ​1, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да раманіст ​1.

рамані́стка ​2, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да раманіст ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагру́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да нагрузчык (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)