Verbum

дрэс-ко́д, -у, м.

Набор правіл, якія вызначаюць, як апранацца ў пэўных абставінах.

дрэ́ўка, -а, мн. -і, дрэ́вак і дрэ́ўкаў, н.

Выструганая палка, да якой прымацоўваецца сцяг.

|| прым. дрэ́ўкавы, -ая, -ае.

дрэ́ўны, -ая, -ае.

Які з’яўляецца дрэвам, дрэвавы.

Дрэўная парода.

Дрэўная расліна.

дуалі́зм, -у, м.

Філасофскае вучэнне, якое прызнае ў аснове свету два незалежныя і раўнапраўныя пачаткі: матэрыю і дух.

|| прым. дуалісты́чны, -ая, -ае.

дуб, -а і -у, мн. дубы́, -о́ў, м.

1. -а. Буйное лісцевае дрэва сямейства букавых з цвёрдай драўнінай і пладамі-жалудамі.

Д. галлё распусціў.

2. -у, толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Бочка з дубу.

3. -а, перан. Пра высокага, моцнага чалавека або пра неразумнага чалавека (разм.).

|| памянш.ласк. дубо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м. (да 1 знач.) і дубо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).

|| прым. дубо́вы, -ая, -ае.

дубава́ты, -ая, -ае (разм.).

Цвёрды, грубы, няздатны.

Дубаватыя рукі.

|| наз. дубава́тасць, -і, ж.

дубальто́вы, -ая, -ае (разм.).

1. Падвойны.

Дубальтовыя рамы.

2. Які мае два ствалы (пра зброю).

дубальто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж. (разм.).

Двухствольная паляўнічая стрэльба.

Тульская д.

дуба́сіць, -а́шу, -а́сіш, -а́сіць; незак. (разм.).

1. каго (што). Жорстка, бязлітасна біць.

Яго ўжо не раз дубасілі за пакражу.

2. па чым, у што. Моцна стукаць.

Д. у дзверы.

|| зак. аддуба́сіць, -а́шу, -а́сіш, -а́сіць (да 1 знач.).

дубе́ц, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.

Тонкі гібкі прут.

З дубцоў плятуць кашы.

Не гані каня дубцом, а гані аўсом (з нар.).

|| памянш. ду́бчык, -а, мн. -і, -аў, м.