Verbum

зажаўце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць жаўцець (у 2 знач.).

Зажаўцелі пясчаныя гурбы.

зажму́рыцца гл. жмурыцца.

зажму́рыць гл. жмурыць.

зажурча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чы́ць; зак.

Пачаць журчаць.

Зажурчаў ручай.

зажуры́цца, -уру́ся, -у́рышся, -у́рыцца; зак. (разм.).

Засумаваць, замаркоціцца; пачаць журыцца.

Зажурыўся хлопец па доме.

за́жыва, прысл.

У жывым стане, пры жыцці.

З. пахаваны.

зажыві́ць, -жыўлю́, -жы́віш, -жы́віць; -жы́ўлены; зак., што.

Залячыць, даць зажыць (ране).

|| незак. зажыўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

зажы́нкі, -нак.

Пачатак жніва і яго святкаванне.

Спраўляць з.

|| прым. зажы́нкавы, -ая, -ае.

зажы́цца, -ыву́ся, -ыве́шся, -ыве́цца; -ывёмся, -ывяце́ся, -ыву́цца; -ы́ўся, -ыла́ся, -ло́ся; зак. (разм.).

1. Пражыць даўжэй звычайнага, меркаванага.

З. на дачы.

З. на белым свеце.

2. Пачаць жыць заможна, абжыцца.

|| незак. зажыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

зажы́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыве́; -ы́ў, -ыла́, -ло́; зак.

Зарубцавацца, загаіцца (пра рану, драпіну).

Рана зажыла.

|| незак. зажыва́ць, -а́е.