экстаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да экстазу. Эксгатычны стан. Экстатычны момант. // Прасякнуты экстазам, які выражае экстаз. Экстатычны танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спосо́бный

1. (даровитый) здо́льны, зда́тны;

2. (могущий) здо́льны, які́ (што) мо́жа;

челове́к, спосо́бный на са́мое лу́чшее чалаве́к, здо́льны на са́мае ле́пшае;

столо́вая спосо́бна пропусти́ть до ты́сячи челове́к в день стало́вая мо́жа прапусці́ць да ты́сячы чалаве́к у дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odległy

odległ|y

аддалены, далёкі;

~y kraj — далёкі край;

~e czasy — даўнія часы;

~y o 300 metrów — які знаходзіцца на адлегласці ў 300 метраў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wydatny

wydatn|y

1. вытарклы; вытырклы; выпуклы; пукаты; які выдаецца (вытыркаецца);

~e czoło — выпуклы (пукаты) лоб;

~e szczęki — вытарклыя сківіцы;

2. значны; заўважны; істотны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zapalny

1. мед. запаленчы;

proces zapalny — запаленчы працэс;

2. палкі, лёгкі на загаранне, які лёгка загараецца;

łatwo zapalny — палкі, лёгкаўзгаральны;

3. перан. гарачы, палкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trudny

trudn|y

цяжкі,

~y charakter — цяжкі (складаны) характар;

~a rada! — нічога не зробіш!; нічога не парадзіш!;

~y do zrozumienia — цяжказразумелы; які цяжка зразумець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

węgiel

węg|iel

м. вугаль;

~iel kamienny — каменны вугаль;

~iel koksujący — вугаль, які каксуецца;

dwutlenek ~la — вуглекіслы газ;

spalić się na ~iel — згарэць дашчэнту

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

во́льны, -ая, -ае.

1. Свабодны, незалежны.

Вольныя людзі.

Вольная праца.

2. Свабодны, нічым не абмежаваны.

Вольнае жыццё.

В. вецер.

Вольнаму воля (пра чалавека, які можа паступаць па сваім меркаванні).

3. Нікім, нічым не заняты.

Вольнае месца ў вагоне.

Вольная пасада (вакантная). Вольная хвіліна.

4. Не абмежаваны якімі-н. перашкодамі, прадметамі, бязмежны; які знаходзіцца на свабодзе.

В. акіян.

В. ход.

5. Не абмежаваны якімі-н. правіламі, законам.

В. продаж сельскагаспадарчых прадуктаў.

6. Нястрыманы, які выходзіць за межы прынятых норм.

Вольнае абыходжанне.

7. Свабодалюбны.

Вольная думка, натура.

8. Не заціснуты, не замацаваны ў чым-н.

В. канец вяроўкі.

○

Вольныя рухі або практыкаванні — гімнастычныя практыкаванні без прылад.

Вольны верш — від рыфмаванага сілаба-танічнага верша, у якім у адвольнай паслядоўнасці спалучаюцца радкі з рознай колькасцю стоп.

Вольны горад — самастойны горад-дзяржава ў Сярэднія вякі.

Вольны пераклад — не літаральны пераклад.

Вольны стыль — у спартыўных спаборніцтвах: стыль плавання, які выбірае сам плывец.

Па вольным найме — аб службе неваенных у ваеннай установе.

|| наз. во́льнасць, -і, ж. (да 2, 5 і 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нака́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з наката (у 2 знач.). Накатная столь.

2. Які служыць для накаткі (у 1 знач.). Накатны валік.

3. Які зроблены пры дапамозе накаткі (у 1 знач.). Накатны малюнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліяты́ў, ‑тыву, м.

Кніжн.

1. Лякарства або іншы сродак, які дае часовую палёгку хвораму, але не вылечвае хваробы.

2. перан. Сродак, які ўяўляе сабой частковае вырашэнне задачы, які дае часовы выхад з цяжкага становішча.

[Фр. palliatif.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)