му́рзаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што (разм.).

Рабіць мурзатым, пэцкаць, брудзіць.

|| зак. заму́рзаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мяздры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, мездрыце́, мяздра́ць; незак., што.

Ачышчаць ад мяздры.

М. шкуру.

|| наз. мяздрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

набурча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак., на каго-што (разм.).

Пабурчаць, насварыцца на каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

навабра́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто толькі што прызваны на ваенную службу.

|| прым. навабра́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

навярста́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., што (спец.).

Шляхам вёрсткі зрабіць у нейкай колькасці.

|| незак. навёрстваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

намата́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.

Навіцца, накруціцца на што-н.

Ніткі наматаліся на шпульку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

наме́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Замысел што-н. зрабіць.

Добрыя намеры.

З намерам — з пэўнай мэтай, знарок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

напява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. напець.

2. што і без дап. Ціха, напаўголасу пець.

Н. песню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нармава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак., што.

Узводзіць, устанаўліваць нормы.

Н. заработную плату.

|| наз. нармава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жывёліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Тое, што і жывёла (у 1 знач.), адна асобная жывёла.

Пазваночная ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)