Verbum

задра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дра́ў, -дра́ла; -дзяры́; -дра́ны; зак.

1. гл. драць.

2. што. Адарваўшы, загнуць канцом у адваротны бок.

З. скурку на пальцы.

3. што. Падняць угору, уверх.

З. галаву.

З. кашулю.

|| незак. задзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 і 3 знач.).

задрыжа́ць, -жу́, -жы́ш, -жы́ць; -жы́м, -жы́це, -жа́ць; -жы́; зак.

1. Здрыгануцца, скалануцца.

Задрыжалі шыбы ў вокнах.

2. Затрэсціся (ад хвалявання).

З. ад страху.

задры́паны, -ая, -ае (разм., пагард.).

Заношаны, брудны.

Задрыпанае паліто.

З. выгляд.

задубе́лы, -ая, -ае (разм.).

Які стаў цвёрдым, закарчанелы ад холаду.

З. ад марозу шынель.

Задубелыя ногі.

задубе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зрабіцца цвёрдым, каляным, нягнуткім.

Вопратка задубела.

2. Моцна азябнуць; змерзнуць.

Рукі задубелі на холадзе.

заду́ма, -ы, мн. -ы, -ду́м, ж.

1. Тое, што задумана, намечана, намеры.

Стратэгічная з.

Здзяйсненне задумы.

2. Закладзены ў творы сэнс, ідэя.

Творчая з. аўтара.

3. Задуменнасць, заклапочанасць.

Сядзець у задуме.

заду́мацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Аддацца думкам, пачаць думаць, разважаць над чым-н.

Ёсць над чым з.

З. на момант.

2. безас., каму з інф. Прыйсці ў галаву, захацецца (разм.).

Задумалася мне схадзіць у ягады.

|| незак. заду́мвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

заду́маць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што і з інф. У думках вырашыць зрабіць што-н.

З. важную справу.

Задумала ехаць заўтра ў Полацк.

2. што. У думках выбраць, вызначыць што-н.

З. цотны лік.

|| незак. заду́мваць, -аю, -аеш, -ае.

задуме́нны, -ая, -ае.

Паглыблены ў думкі, разважанні; задумлівы.

З. выгляд.

|| наз. задуме́ннасць, -і, ж.

заду́млівы, -ая, -ае.

Тое, што і задуменны.

|| наз. заду́млівасць, -і, ж.