since3 [sɪns] conj.

1. з таго́ ча́су, як;

It is a long time since I saw him last. Прайшло шмат часу з той пары, як я яго бачыў апошні раз.

2. таму́ што, пако́лькі;

Since you are ill, I’ll go alone. Паколькі ты хворы, я паеду адзін.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Стакро́ць ж. р. ‘сто разоў’, прысл. ‘у сто разоў’ (Нас., Байк. і Некр.), сто́краць ‘тс’ (Гарэц., Касп.). З польск. stokroć ‘тс’, якое ад sto ‘сто’ і ‑kroć; апошняе да прасл. *kortъ (параўн. рус. стокра́т), якое чаргаваннем галосных звязана з *čersti, *čьrtǫ ‘рэзаць’; параўн. сінонім раз < рэзаць; гл. Фасмер, 2, 368–369; Махэк₂, 290.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сюд ’тут’ (калінк., З нар. сл.), сюд‑тудраз-пораз, вельмі часта; узад і ўперад, з аднаго боку ў другі’ (ТСБМ, Сцяшк.), сюд‑не‑ту́д, сюд‑ту́д, сюд‑то‑ту́д ’тс’ (ТС), з перасэнсаваннем абедзвюх частак і збліжэннем да тут (гл.): сют‑тут ’хутка’ (Сл. ПЗБ). Скарачэнне з сюды‑туды; гл. сюды, туды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

калі́II злучн. (для абазначэння аднаразовага дзеяння ў прошлым часе) als;

калі́ мне было́ дзе́сяць гадо́ў als ich zehn Jhre alt war; (кожны раз) wenn;

заўсёды, калі́ я дома immer, wenn ich zu Hause bin

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

быва́ць несов.

1. в разн. знач. быва́ть; (постоянно находиться в каком-л. обществе — ещё) враща́ться;

мала́нка быва́е і зімо́ю — мо́лния быва́ет и зимо́й;

раз у ты́дзень я быва́ю ў кіно́раз в неде́лю я быва́ю в кино́;

2. безл. быва́ет;

ве́чарам быва́е хо́ладна — ве́чером быва́ет хо́лодно;

быва́й!, быва́йце! — проща́й!, проща́йте!, бу́дьте здоро́вы!, до свида́ния!, всего́ хоро́шего!;

чаго́ не быва́е — чего́ не быва́ет;

не б. таму́! — не быва́ть тому́!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тре́тий в разн. знач. трэ́ці;

тре́тьего дня пазаўчо́ра;

в тре́тьем году́ пазале́тась, у пазаміну́лым го́дзе;

в тре́тьих па-трэ́цяе;

в тре́тий раз трэ́ці раз;

тре́тье лицо́ юр. трэ́цяя асо́ба;

в тре́тьем лице́ (говорить, писать) у трэ́цяй асо́бе;

тре́тье поколе́ние трэ́цяе пакале́нне;

из тре́тьих рук праз трэ́ція ру́кі;

тре́тьей руки́ не ле́пшы, не ве́льмі што;

до тре́тьих петухо́в да трэ́ціх пе́ўняў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ма часц.

1. (у спалуч.. з прысл., прым. для абазн. найвыш. ст.):

са́ма лепш am bsten;

са́мы ле́пшы der bste;

2. (у спалуч.. з дзеясловам абазначае пачатак дзеяння):

са́ма што я засну́ў, а мяне́ ра́птам разбудзі́лі kaum war ich ingeschlafen, da wurde ich plötzlich gewckt;

3. (у канструкцыях са значэннем «якраз», «менавіта»):

са́мы раз gerde zur rchten Zeit (своечасова); gerde pssend (як па мерцы);

гэ́ты касцю́м яму́ са́мы раз разм. deser nzug sitzt [passt] ihm wie ngegossen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Разбі́ць ’разбіць, разграміць’, ’раскалоць, раздзяліць на часткі’, ’растрэсці, расцерушыць’ (ТСБМ, Бяльк.), ’растрэсці, расцерушыць (пракосы, сена)’, ’разлучыць закаханых, сям’ю’, ’раскалоць бервяно, палена’ (Янк. 2), ’растрэсці’, ’размяшаць, разбоўтаць’, ’раздзяліць’, перан. ’наесці (пра жывот)’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), розбі́ць ’пабіць’, ’павялічыцца ў аб’ёме’, ’закласці, пачаць складваць, аснаваць’ (ТС). Ад раз- і біць (гл.). Сюды ж разбі́ты ’раз’езджаны’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разо́ра ’баразна’ (ТСБМ), розо́ра, рузо́ра, разо́рка, розо́рка ’разора’ (маст., пух., гродз., лід., нараўл., драг., пруж., шчуч., Сл. ПЗБ), разо́рына ’баразна’ (Нас., Сцяшк.), разо́р ’разора’ (Нар. лекс., Нар. Гом., Выг., Гарэц., Др.-Падб., Сцяшк., Яруш., Дэмб.). Утворана ад раз- і араць (гл.). Сюды ж разо́рваць ’выворваць бульбу’ (Сцяшк., Янк. 3.), разо́раны, разо́раты ’узараны’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́ссып, россыпам ’лес, які сплаўляецца асобнымі бярвёнамі, а не плытамі; неўпарадкаваны плыт’, ’што-небудзь рассыпанае ў вялікай колькасці’, ’каменныя глыбы з выветранымі горнымі пародамі’ (ТСБМ; віц., Нар. лекс.; светлаг., Мат. Гом.). Да раз‑/рос‑ (са значэннем ’перамяшчэнне ў розныя пункты з аднаго’) і сы́паць (гл.). Апошняе ’каменныя глыбы’ запазычана з рус. россыпь ’кучы камянёў’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)