Акі́дацца ’апрануцца’ (Жд.) > калька з літ. apsimèsti ’тс’ (< apmèsti ’акідаць’) (Чэкман, Baltistica, VIII (2), 1972, 152).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ґіле́ць ’свавольнічаць, гарэзаваць, дурэць’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. gyliúoti ’шалець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ґілёнь, ґіло́нь ’джала’ (Сл. паўн.-зах.). Сл. паўн.-зах. выводзіць гэта слова з літ. gyluonìs ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дунда́р ’гром, пярун’ (Сл. паўн.-зах.). Як мяркуе Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. dundùlis ’гром’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Закры́пацца ’заблытаць’ (Сл. паўн.-зах.). За + крыпаць + ца; крыпаць ’блытаць’ < літ. krypúoti (Лаўчутэ, Сл. балт., 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Звагу́ль ’дубец’ (Сл. паўн.-зах.). З літ. žvagùlis ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 2, 282). Параўн. брызгуль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́бзаць ’пэцкаць’ (Жыв. сл.). Магчыма, балт. паходжання (< kebsóti). Параўн. літ. kebli пакрыцца клейкай коркай’ (Фрэнкель, 233).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клаўса́ ’хлус’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Параўн. літ. klausytis ’падслухоўваць’ (там жа, 473). Гл. таксама хлус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кле́пы: клепое дрэво ’крывое дрэва’ (Маш.). Рэгіянальны балтызм. Параўн. літ. klypti ’згінацца, скрыўляцца’ (Лекс. Палесся, II).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клі́пша ’крываногі чалавек’ (Сл. паўн.-зах.). З літ. klipsas ’хто кульгавы’ (там жа, 477). Гл. клыпша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)