расфуфы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. іран. Занадта пышна і без густу адзецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чынашанава́нне, ‑я, н.

Уст. іран. Празмернае шанаванне малодшымі старшых па службе, чыну, званню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Невялікая шкляначка, часта на ножцы, прызначаная для піцця спіртных напіткаў.

2. Спіртное; выпіўка (разм.).

Ён ніколі не адказваўся ад чаркі.

|| памянш. ча́рачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ча́рачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

◊

Глядзець у чарку (разм., іран.) — любіць выпіць.

Заглядаць у чарку (разм., іран.) — выпіваць.

Пад чаркай (разм.) — п’янаваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усёзна́йка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -найцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -на́ек (разм., іран.).

Чалавек, які самаўпэўнена думае, што ён усё ведае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадахлёб, ‑а, м.

Разм. іран. Пра таго, хто п’е многа вады, любіць рэдкую страву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

душашчыпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Разм. іран. Сентыментальны, чуллівы (пра музыку, прамову і пад.). Душашчыпальны раманс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спадо́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Уст., цяпер іран. Удастоіцца (якой‑н. літасці, чэсці, увагі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Таварыства культурных сувязей з СССР (Іран) 5/142

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дапато́пны, -ая, -ае (разм.).

1. Вельмі даўні, які нібыта існаваў да міфічнага біблейскага патопу.

Дапатопная жывёліна.

2. Старамодны, устарэлы (жарт., іран.).

Д. фасон.

У цябе, браце, нейкая дапатопная мэбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваяўні́чы, -ая, -ае.

1. Схільны да вайны, храбры.

Ваяўнічыя плямёны.

2. Уласцівы воіну, мужны, адважны, баявы (таксама іран.).

В. выгляд.

В. характар.

Ваяўнічыя планы (агрэсіўныя).

|| наз. ваяўні́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)