Zítteraal

m -(e)s, -e заал. вуго́р электры́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

socket [ˈsɒkɪt]n. упа́дзіна, запа́дзіна, заглыбле́нне, я́мка;

an eye socket вачні́ца;

a socket for an electric light bulb патро́н (электрычны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антырэ́чыва, ‑а, н.

Форма матэрыі, процілеглая рэчыву, у якім элементарныя часцінкі маюць, у прыватнасці, процілеглы электрычны зарад (электрон — дадатны, пратон — адмоўны і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

eléktrisch

1.

a электры́чны

~e Léitung — электры́чны про́вад, электры́чная право́дка

2.

adv

~ geláden — зара́джаны то́кам

~ betréiben* — прыво́дзіць у рух электрато́кам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

электрато́к ​1, ‑у, м.

Электрычны ток, электрычная энергія.

электрато́к ​2, ‑а, м.

Ток, на якім выкарыстоўваецца электрычная энергія для малацьбы. ачысткі і прасушкі зерня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heater

[ˈhi:tər]

n.

абаграва́льнік -а m. (электры́чны); радыя́тар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

правадні́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Рэчыва, якое добра прапускае праз сябе або перадае электрычны ток, гук, цяпло.

Вада — цудоўны п. гуку.

2. перан. Перадатчык, пасрэднік у распаўсюджванні чаго-н.

Радыё — п. інфармацыі.

|| прым. правадніко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мадулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; незак.

Спец.

1. Пераходзіць з адной танальнасці ў другую. Мадуляваць голасам.

2. што. Рабіць мадуляцыю (у 2 знач.). Мадуляваць электрычны ток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

meter​1 [ˈmi:tə] n.

1. лічы́льнік;

an electricity/gas meter электры́чны/га́завы лічы́льнік;

a parking meter лічы́льнік на аўтастая́нцы

2. AmE = metre

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

право́днасць, ‑і, ж.

1. Здольнасць рэчыва, матэрыі праводзіць цяпло, гук, электрычны ток і пад. Праводнасць металаў.

2. Здольнасць нервовых і мышачных тканак жывёльнага арганізма перадаваць узбуджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)