муслі́н

(польск. muslin, ад фр. mousseline)

тонкая баваўняная ці шаўковая тканіна палатнянага перапляцення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ВУА́ЛЬ

(ад франц. voile пакрывала, заслона),

1) лёгкая празрыстая баваўняная ці шаўковая тканіна. З вуалі шыюць сукенкі, вырабляюць шалі.

2) Тонкая празрыстая сетка на жаночых капелюшах, якая часам часткова закрывае твар.

3) Вуаль у фатаграфіі — пацямненне неэкспаніраваных участкаў праяўленага фатагр. матэрыялу. Назіраецца ў большай ступені ў высокаадчувальных фотаматэрыялах.

т. 4, с. 284

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

піке́2

(фр. piquē)

баваўняная або шаўковая тканіна палатнянага перапляцення з рубчыкам уздоўж асновы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

флёр

(ням. Flor)

1) тонкая, празрыстая, пераважна шаўковая тканіна;

2) перан. напаўпразрыстае покрыва, заслона, смуга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

jersey

[ˈdʒɜ:rzi]

n., pl. -seys

1) пуло́вэр -а m., свэ́тар -ра, швэ́дар -ра m.

2) жано́чая трыката́жная бялі́зна

3) ваўня́ная, баваўня́ная або́ шаўко́вая вя́заная ткані́на, джэ́рсі indecl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Паплі́ншаўковая, паўшаўковая або баваўняная тканіна з дробным папярочным рубчыкам’ (ТСБМ). З рус. попли́н ’тс’, якое з франц. popeline, papeline ад італ. papalino ’папскі’, таму што гэтая тканіна нібыта першапачаткова выраблялася ў папскай рэзідэнцыі ў Авіньёне (гл. Фасмер, 3, 327; там жа і інш. літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

леванці́н

(фр. levantine)

шаўковая тканіна з косым перапляценнем, з якой шыюць блузкі, робяць падкладкі і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паплі́н

(фр. popeline, ад іт. popalino = папскі)

шаўковая, паўшаўковая або баваўняная тканіна з дробным папярочным рубчыкам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуля́р

(фр. foulard)

1) лёгкая, мяккая шаўковая тканіна;

2) уст. хустка або насоўка з гэтай тканіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БУ́РСА

(Bursa),

Бруса, горад на ПнЗ Турцыі. Адм. ц. іля (адм. адзінка) Бурса. Засн. ў 2 ст. да н.э. 834,6 тыс. ж. (1990). Трансп. вузел. Міжнар. аэрапорт. Гандл.-прамысл. цэнтр. Тэкст. (шаўковая, шарсцяная), металургічная, аўтазборачная, хім., цэм., дрэваапр., абутковая прам-сць. Каля Бурса мінер. крыніцы. Ун-т. Мячэці і маўзалеі 14—16 ст. Першая сталіца Асманскай імперыі (1326—1402).

т. 3, с. 352

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)