ша́пачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. шапка.

2. Верхняя расшыраная частка чаго-н., што мае стрыжань, ножку і пад.

Ш. грыба.

|| прым. ша́пачкавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Tárnkappe

f -, -n фалькл. ша́пка-невідзі́мка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аўчы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўчыны. Аўчыннае прадпрыемства. // Зроблены з аўчыны. Аўчынная шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́чманка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Форменная шапка з казырком, якую носяць асобы малодшага і старшага каманднага саставу флота, а таксама цывільная шапка падобнай формы. А тут якраз Сашка заявіўся. Не ў мічманцы, а ў марской бесказырцы. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рагатыўка ’канфедэратка’ (гродз., Сл. ПЗБ), рагато́ўка ’летняя шапка’ (Сцяшк. Сл.). З польск. rogatywka ’польская вайсковая шапка з чатырохвугольным верхам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

генера́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да генерала, належыць яму. Генеральскае званне. Генеральскія пагоны. Генеральская шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́лькавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ількі. Ількавае футра. // Зроблены з футра ількі. Ількавая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куха́рскі Koch-, Küchen-;

куха́рская ша́пка Kóchmütze f -, -n;

куха́рскі нож Küchenmesser n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вуша́нка ’зімовая шапка з вушамі’ (БРС, КТС, Інстр. I, КСТ), рус. ушанка. Да вуха, вушы шляхам семантычнай кандэнсацыі з «шапка з вушамі».

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Tscháko

m -s, -s кі́вер, фо́рменная ша́пка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)