расчляні́цца, ‑членіцца; зак.

Раздзяліцца на часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

atomize, BrE -ise [ˈætəmaɪz] v.

1. распыля́ць

2. раздрабня́ць (на маленькія часткі); разбіва́ць на а́тамы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cockney [ˈkɒkni] n.

1. ко́кні, карэ́нны жыха́р усхо́дняй ча́сткі Ло́ндана

2. ко́кні (сацыяльны лонданскі дыялект)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sectional [ˈsektʃənl] adj.

1. секцы́йны; разбо́рны, разабра́ны ( на часткі)

2. групавы́;

sectional interests групавы́я інтарэ́сы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

секу́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ку́нд і -аў, ж.

1. Адзінка вымярэння часу, роўная 1/60 часткі мінуты ў Міжнароднай сістэме адзінак.

2. У матэматыцы: адзінка вымярэння вуглоў, роўная 1/3600 часткі градуса.

3. У музыцы: інтэрвал шырынёй у дзве ступені.

Малая с.

Вялікая с.

◊

Адну секунду! — вельмі нядоўга.

|| прым. секу́ндны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паляндві́ца, -ы, ж.

Мяса вышэйшага гатунку з сярэдняй часткі свіной тушы каля хрыбта, якое вэндзяць або вяляць.

|| прым. паляндві́чны, -ая, -ае.

Паляндвічная выразка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́пчаты, -ая, -ае.

1. Які мае лапы з перапонкамі.

Лапчатыя птушкі.

2. Тэхнічныя інструменты, у якіх часткі маюць выгляд лапы (спец.).

Л. культыватар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манта́ж, -у́, м.

1. гл. манціраваць.

2. Злучаныя ў адно цэлае розныя часткі чаго-н.

Літаратурны м.

Фатаграфічны м.

|| прым. манта́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́двае, прысл.

На дзве часткі, папалам.

Разрэзаць н.

◊

Бабка надвае варажыла (разм.) — яшчэ невядома, што будзе на справе, можа быць так і інакш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́стра, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Архітэктурнае ўпрыгожанне ў выглядзе насавой часткі старажытнага судна.

|| прым. растра́льны, -ая, -ае.

Растральная калона (з рострамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)