Правяраць веды па якім‑н. вучэбным прадмеце. [Ірына] спрабуе пажартаваць: — Вы мяне быццам экзаменуеце. А я ўсе экзамены здала, Платон Назаравіч.Шамякін.Прафесар, які гатоў быў ісці, безнадзейна махае рукой і зноў садзіцца ў сваё крэсла. Такіх музыкантаў яму яшчэ не даводзілася экзаменаваць.Вітка.//Разм. Падрабязна распытваць, дапытвацца пра што‑н. Кожную нядзелю Гена экзаменуе мяне. Пры цётцы Куліне ён наўмысля мяне хваліць, кажа, што ў школе я быў бы ўдарнікам вучобы.Жычка.Слухаю, — а той [Вейс] Зінчанку строга так экзаменуе.Шынклер.// Правяраць на трываласць, надзейнасць. Тэхніку экзаменуе ўраджай.«Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Klee
m -s бат. канюшы́на
j-n, etw. über den grünen ~ lóben — іран. зана́дта хвалі́ць каго́-н., што-н., узно́сіць [усхваля́ць] каго́-н., што-н. да нябёсаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
spénden
vt
1) падава́ць (міласціну), ахвярава́ць
2)
j-m Lob ~ — хвалі́ць каго́-н.
j-m Trost ~ — суцяша́ць каго́-н.
j-m Dank ~ — выка́зваць каму́-н. падзя́ку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Finis coronat opus
Канец вянчае справу.
Конец венчает дело.
бел. Канец ‒ дзелу вянец. Канец дзела хваліць. Не той добры, хто пачынае, а той, хто канчае.
рус. Конец ‒ делу венец. Всякое дело концом красно. Не верь началу, а верь концу. Добрый конец всему делу венец. Дело без конца, что кобыла без хвоста. Хорошо то, что хорошо кончается. Не видав вечера, и хвалиться нечего.
фр. La fin couronne l’œuvre (Конец венчает дело).
англ. The end crowns the work (Конец венчает работу).
нем. Anfang und Ende reichen einander die Hände (Начало и конец протягивают друг другу руки).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
thick3[θɪk]adv. гу́ста, то́ўстым сло́ем;
Snow was lying thick on the ground. Зямля пакрылася глыбокім снегам.
♦
lay it on thickinfml перабо́льшваць; залі́шне хвалі́ць або́ га́ніць;
thick and fast ху́тка, адзі́н за адны́м;
Offers to help are coming in thick and fast. Прапановы ідуць адна за адною;
His heart beat thick and fast. Ягонае сэрца моцна білася.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
1. Лёгка, ласкава праводзіць па кім‑, чым‑н. рукой; песціць, лашчыць. Стэфка песціла дзяцей, гладзіла па галоўках.Бядуля.// Прыгладжваць што‑н. далонню або пальцамі. Гладзіць бараду. Гладзіць вусы.//перан. Лёгка дакранацца да чаго‑н. (пра вецер, сонца і інш.). Фары вогненным бляскам Гладзяць спіну кургану.Нядзведскі.
2. Рабіць гладкім, роўным. Марына бабку падмяняе І рэжа скібіны-брускі Ды градку гладзіць і раўняе.Колас.// Разгладжваць, прасаваць (бялізну, плацце і пад.). Гладзіць касцюм.
•••
Гладзіць па галоўцы (па шэрсці)каго — хваліць каго‑н.; патураць каму‑н.
Гладзіць супраць шэрсцікаго — гаварыць ці рабіць каму‑н. непрыемнае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
jolly
[ˈdʒɑ:li]1.
adj.
1) вясёлы, ра́дасны
2) esp.Brit., informal прые́мны, мі́лы
2.
adv., Brit., informal
ве́льмі
and you jolly well know it — і вы гэ́та ве́льмі до́бра ве́даеце
3.
v.t., informal
лісьлі́віць, хвалі́ць
4.
v.i.
дабраду́шна паджарто́ўваць, пацьве́льваць з каго́, весялі́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sing[sɪŋ]v.(sang, sung)
1. (for, to) спява́ць;
sing to a guitar спява́ць пад гіта́ру;
sing smb. to sleep люля́ць, закалы́хваць каго́-н.
2. гудзе́ць (пра вецер); звіне́ць (у вушах); свіста́ць (пра кулю)
3. праслаўля́ць;
sing smb.’s/smth.’s praisesхвалі́ць, усхваля́ць каго́-н./што-н.
♦
sing a different tune змяні́ць тон
sing up[ˌsɪŋˈʌp]phr. v.BrE спява́ць мацне́й
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
approve
[əˈpru:v]1.
v.t.
1) ухваля́ць
2) згаджа́цца, санкцыянава́ць, зацьвярджа́ць
Congress approved the bill — Кангрэ́с зацьве́рдзіў зако́напрае́кт
3) пака́зваць, выяўля́ць
4) пацьвярджа́ць, падмацо́ўваць
5) хвалі́ць, захва́льваць, рэкамэндава́ць
2.
v.i.
ухваля́ць
I approve of what you want to do — Я ўхваля́ю то́е, што ты хо́чаш рабі́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
самабы́тны, ‑ая, ‑ае.
Арыгінальны, не падобны на іншых; своеасаблівы. Самабытны талент. Самабытная манера выканання народных танцаў. □ На аснове традыцый купалаўскай і коласаўскай байкі вырасла пазней непаўторная, глыбока самабытная баечная творчасць Кандрата Крапівы.Казека.Мар’ян Плезія цэніць Гусоўскага вышэй: ён называе аўтара песні самабытным мастаком эпічнага складу, хваліць яго за адвагу выяўляць уласныя, пачуцці, арыентавацца на рэчаіснасць, а не на кніжныя ўзоры і аўтарытэты.У. Калеснік.А колькі самабытнага хараства ў гэтых адзінокіх разложыстых дубах, раскіданых па краях лесу, і гэтых пышна-купчастых хвоях у полі!Колас.Народная ліра Янкі Купалы ўвабрала ў сябе ўсё найбольш яркае і самабытнае, што стагоддзямі выкрышталізоўвалася ў казках і песнях народных.Юрэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)