Verbum

глыбакаво́дны, -ая, -ае.

1. Паўнаводны, глыбокі, па якім могуць хадзіць судны.

Глыбакаводная рака.

2. Які жыве або знаходзіцца на глыбіні ў вадзе.

Глыбакаводная фаўна.

лунаці́зм, -у, м.

Хваравіта-нервовы стан, пры якім чалавек у глыбокім сне можа хадзіць і падсвядома выконваць розныя дзеянні; самнамбулізм.

|| прым. лунаці́чны, -ая, -ае.

сланя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

1. Хадзіць туды-сюды без мэты, без справы (разм., неадабр.).

С. па задворках.

2. Злёгку хістацца.

С. ад стомы.

сно́ўдацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм., неадабр.).

Хадзіць (часцей без мэты) туды і сюды; бадзяцца без справы.

С. па агародзе.

|| наз. сно́ўданне, -я, н.

пава́жны, -ая, -ае.

1. Важны, поўны годнасці, самавітасці.

Хадзіць з паважным выглядам.

2. Спакойны, павольны.

Паважныя рухі.

3. Немалады.

П. ўзрост.

|| наз. пава́жнасць, -і, ж.

пана́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак., з інф. і без дап.

Набыць звычку рабіць што-н. непажаданае.

Зайцы панадзіліся ў сад.

Конь панадзіўся хадзіць у авёс.

цы́пкі², -пак.

У выразах: на цыпках — на пальцах ног, на дыбачках (стаяць, хадзіць, ступаць і пад.); на цыпкі — на пальцы ног (стаць, прысесці і пад.).