дасаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў устанаўленню Савецкай улады. Дасавецкі перыяд творчасці Янкі Купалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

петы́цыя, ‑і, ж.

Калектыўная пісьмовая просьба, накіраваная да главы ўрада або да вышэйшых органаў улады; калектыўнае хадайніцтва.

[Лац. petitio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sceptre [ˈseptə] n. скі́петр;

hold/weild the sceptre улада́рыць;

lay down the sceptre адмо́віцца ад вярхо́ўнай ула́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

манархі́зм, ‑у, м.

1. Сістэма адзінаўладства; манархія.

2. Рэакцыйны палітычны напрамак, які прызнае манархію адзінай формай дзяржаўнай улады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папі́зм, ‑у, м.

1. Рэакцыйная плынь, якая прапагандуе ўстанаўленне палітычнай улады рымскага папы.

2. Тое, што і каталіцызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярна́ч, пернача, м.

Гіст. Старажытная зброя або знак улады: булава, галоўка якой мае выгляд пёраў стралы. Атаманскі пярнач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

president-elect

[,prezɪdəntɪˈlekt]

n.

абра́ны прэзыдэ́нт (які́ яшчэ́ не пераня́ў ула́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

манархі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік манархізму. Ашалелы манархіст, .. [Ланской] змагаўся за абсалют улады больш ўтрапёна, чым самі ўладары. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́да ж

1. Macht f -, Mächte, Gewált f -, -en; паліт дзяржа́ўная ула́д Stáatsgewalt f, Stáatsmacht f;

заканада́ўчая ула́да die gesétzgebende Gewált, Legislatíve [-və] f;

выкана́ўчая ула́да die vollzíehende Gewált, Exekutívgewalt f;

захапі́ць ула́ду die Macht ergréifen*;

прыйсці́ да ула́ды zur Macht gelángen; an die Macht [ans Rúder] kómmen*;

прыхо́д да ула́ды Máchtantritt m -(e)s, -e;

2. часцей мн:

ула́ды (асобы, надзеленыя ўладай, адміністрацыя) Óbrigkeit f -, -en, Behörde f -, -n;

вайско́выя ула́ды Militä́rbehörden pl;

акупацы́йныя ула́ды Besátzungsbehörden pl;

мясцо́выя ула́ды die lokálen Behörden;

мясцо́выя о́рганы ула́ды örtliche Máchtorgane;

цэнтра́льная ула́да Zentrálgewalt f;

грамадзя́нская ула́да Zivilbehörde [-´vi:l-] f;

наро́дная ула́да Vólksmacht f;

судо́выя ула́ды Geríchtsbehörden pl, Geríchtsorgane pl;

3. (права кіраваць паводзінамі і лёсам каго-н) Macht f;

бацько́ўская ула́да die Macht der Éltern;

ажыццяўля́ць ула́ду паліт die Macht áusüben;

вало́даць ула́дай über die Macht verfügen;

надзе́лены ула́дай mit Máchtbefugnissen áusgestattet, ámtlich bevóllmächtigt;

пазба́віць ула́ды entmáchten vt;

быць пад ула́дай каго-н únter j-s Gewált stehen*;

ула́снай ула́дай éigenmächtig;

у маёй ула́дзе es liegt in méiner Macht;

перавышэ́нне ула́ды юрыд die Überschréitung der Máchtbefugnisse;

ула́да над самі́м сабо́й Sélbstbeherrschung f;

ва ула́дзе забабо́наў [пры́мхаў] im Bann der Vórurteile

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ambition [æmˈbɪʃn] n.

1. імкне́нне;

have great ambitions мець вялі́кія памкне́нні

2. амбі́цыя; славалю́бства; пра́гнасць да сла́вы/ула́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)