клятча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Арганічнае рэчыва, з якога складаецца абалонка клетак расліны і якое з’яўляецца сыравінай для многіх прамысловых вырабаў; цэлюлоза.

2. Рыхлая падскурная злучальная тканка ў арганізме чалавека і жывёлы. Тлушчавая клятчатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клятча́тка ж.

1. (злучальная тканка) Zéllgewebe n -s, -;

падску́рная клятча́тка анат. Únterhaut¦zellgewebe n;

2. (цэлюлоза) Zellulóse f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tissue

[ˈtɪʃu:]

n.

1) тка́нка f.

fatty tissues — тлу́шчавыя тка́нкі

2) то́нкая, лёгкая ткані́на

3) папяро́вая ху́стачка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

злуча́льны

1. биол., грам. соедини́тельный;

~ная гало́сная — соедини́тельная гла́сная;

2. грам. сочини́тельный;

~ная су́вязь — сочини́тельная связь;

○ ~ная тка́нка — соедини́тельная ткань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tłuszczowy

tłuszczow|y

тлушчавы;

tkanka ~a — анат. тлушчавая тканка;

błona ~a — анат. сальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

connective

[kəˈnektɪv]

1.

adj.

злуча́льны

connective tissue — злуча́льная тка́нка

connective word — злуча́льнае сло́ва

2.

n. Gram.

злуча́льнае сло́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дэмарка́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Устанаўленне і абазначэнне на мясцовасці спецыяльнымі знакамі граніц паміж сумежнымі дзяржавамі.

2. Адмежаванне амярцвелых участкаў тканкі ад здаровых.

|| прым. дэмаркацы́йны, -ая, -ае.

○

Дэмаркацыйная лінія —

1) лінія, паласа, што раздзяляе войскі праціўнікаў у перыяд перамір’я;

2) лінія, якая падзяляе на зоны акупацыі тэрыторыю пераможанай дзяржавы;

3) у медыцыне: паласа новай (грануляцыйнай) тканкі, якой адмяжоўваецца здаровая, жыццяздольная тканка ад амярцвелай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мезенхі́ма

(ад мез- + энхіма)

зародкавая злучальная тканка большасці мнагаклетачных жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

по́крыўны в разн. знач. покро́вный;

п. лак — покро́вный лак;

~ныя раслі́ны — покро́вные расте́ния;

~нае шкло — покро́вное стекло́;

○ ~ная тка́нка — анат. покро́вная ткань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

луб, -у, м.

1. Валакністая тканка раслін, па якой перамяшчаюцца арганічныя рэчывы (спец.).

2. Пласт, кавалак кары ліпы, вяза і іншых ліставых дрэў разам з валакністай унутранай часткай.

3. Валокны некаторых раслін (лёну, канапель), якія ідуць на выраб пражы.

|| прым. лу́бавы, -ая, -ае, лубяны́, -а́я, -о́е і лу́бачны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Лубавае (лубяное) валакно.

Лубяная (лубачная) каробка (зробленая з лубу; у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)