рээ́кспарт, ‑у, М ‑рце, м.

Экспарт, вываз з краіны тавараў, якія былі раней прывезены з-за мяжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тавараабаро́т, ‑у, М ‑роце, м.

Абарот тавараў у народнай гаспадарцы. Тавараабарот паміж горадам і вёскай. Рознічны тавараабарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тавараправо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да руху тавараў ад вытворцы да спажыўца. Тавараправодны апарат. Тавараправодная сетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, фірма, банк, што займаюцца перапродажам тавараў, купляй-продажам каштоўных папер, валюты і пад. і дзейнічаюць за свой кошт і ад свайго імя.

|| прым. ды́лерскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Інба́р ’будынак для збожжа, розных тавараў, свіран’ (Бяльк.), ’клець’ (Мат. Гом.), ст.-бел. имбаръ, инбаръ. Гл. амбар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Вызначыць (вызначаць) біржавую цану (курс) каштоўных папер, тавараў, замежнай валюты.

[Фр. coter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамтава́ры, ‑аў; адз. няма.

Агульная назва асноўных прамысловых тавараў бытавога спажывання (тканіны, абутку, адзення і пад.). Продаж прамтавараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапанава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прапанаваць.

2. Спец. Паступленне тавараў на рынак. Прапанаванне перавышае попыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантраба́нда, -ы, ДМ -дзе, ж.

Незаконны тайны правоз або перанос праз дзяржаўную граніцу абкладзеных пошлінай або забароненых тавараў каштоўнасцей і інш., а таксама тавары, перапраўленыя такім спосабам.

К. наркотыкаў.

|| прым. кантраба́ндны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыла́вак, -ла́ўка, мн. -ла́ўкі, -ла́ўкаў, м.

Род вузкага, закрытага спераду стала ў магазіне, які аддзяляе прадаўца ад пакупнікоў, а таксама стол для продажу тавараў на рынку.

Работнікі прылаўка (служачыя магазіна).

|| прым. прыла́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)