1. Пачаць грымець. // Грымнуць, прагрымець. На станцыі загрымеў стрэл.Шамякін.— Дзе арыштант? — загрымеў легіянер, пераступіўшы парог Мартынавай хаты.Колас.
2.Разм. З грукатам упасці, зваліцца. Удар прыйшоўся крыху занізка, і ўсё ж Віктар загрымеў уніз па прыступках.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
discharge1[ˈdɪstʃɑ:dʒ]n.
1. разгру́зка (чаго-н.)
2. спуска́нне (газу, вадкасці)
3. выкана́нне (абавязкаў)
4. вы́плата (даўгоў)
5. звальне́нне (з працы, з арміі); выпі́сванне (з бальніцы)
6.electr. разра́д
7.стрэл; залп (з ружжаў)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дысана́нс, ‑у, м.
1. Негарманічнае спалучэнне музычных гукаў, парушэнне сугучнасці; проціл. кансананс.
2.перан. Разлад, няўзгодненасць з чым‑н., супярэчнасць чаму‑н. І толькі адзін дэлегат выступіў з прапановай, якая прагучэла дысанансам у агульнай дыскусіі.Лынькоў.Першы стрэл прагучаў дысанансам да.. спакойнай ранішняй цішыні.Дамашэвіч.
[Фр. dissonance.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́хнуцьсов.иоднокр., разг.
1. ба́хнуть; (о выстрелах, пробках и т.п. — ещё) хло́пнуть;
~нуў стрэл — ба́хнул (хло́пнул) вы́стрел;
2. (с шумом ударить) ба́хнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
gunshot
[ˈgʌnʃɑ:t]1.
n.
1) гарма́тны стрэл
2) далёкасьць стрэ́лу
within gunshot — на адле́гласьці стрэ́лу
2.
adj.
агнястрэ́льны
a gunshot wound — ра́на ад стрэ́лу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Schnáppschuss
m -es, -schüsse
1) фота імгне́нны зды́мак
2) паляўн.стрэл па звяры́, які́ ўцяка́е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
БАЛІ́СТА
(лац. ballista ад грэч. ballō кідаю),
старажытная кідальная машына. Прыводзілася ў дзеянне сілай пругкасці скручаных валокнаў (сухажылляў, вяровак і інш.) і прызначалася для разбурэння крэпасцяў і знішчэння іх абаронцаў. Выкарыстоўвалася да канца 5 ст. Далёкасць кідання цяжкіх снарадаў (камянёў, бярвёнаў і інш.) дасягала 400—800 м, лёгкіх стрэл — да 1000 м.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
страла́, -ы́, мн. стрэ́лы і (з ліч. 2, 3, 4) стралы́, стрэл, ж.
1. Тонкі прут з завостраным канцом або вострым наканечнікам для стральбы з лука.
2. Рухомая частка пад’ёмнага крана, а таксама спецыяльнага прыстасавання для пад’ёму грузаў (спец.).
Экскаватарная с.
3. Назвы розных вузкіх і доўгіх дэталей і частак у механізмах, прыладах (спец.).
4.у знач.прысл.страло́й (-о́ю):
1) вельмі хутка, імкліва.
Стралой памчацца на вуліцу.
2) прама.
Стралой бяжыць дарога.
|| прым.стралавы́, -а́я, -о́е (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
схі́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак.
Разм.
1. Не трапіць у цэль, прамахнуцца. Першы стрэл жандара немінуча зваліў бы каня, і першы стрэл мог быць смяротны для яго, Мусатава, калі ў адказ грымнуць пісталеты ворага. Гэты не схібіць.Караткевіч.А я ўсё-такі не ведаў, ці насмерць забіў таго гада. А мо толькі параніў? Вельмі ж хваляваўся, рука магла схібіць.Сабаленка.[Лапецька:] — Паляванне — спорт для маладых і дужых. Дык не,.. [дзядзька Ціхон] яшчэ поўзае, пнецца давесці, што яго вока не схібіць.Паслядовіч.
2.перан. Зрабіць промах; памыліцца. [Зайчык] насцярожыўся, падрыхтаваўся, каб не схібіць, не пралічыцца.Мележ.У свядомасці цюкнула думка, што схібіць цяпер нельга інакш яны абодва загінуць.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
firing
[ˈfaɪrɪŋ]
n.
1) стральба́, страляні́на f.; стрэл -у m.
2) абпа́льваньне n. (керамі́чных вы́рабаў, цэ́глы)
3) Med. прыпяка́ньне n. (ра́ны)
4) апа́л -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)