adjutant general

1) нача́льнік адміністрацы́йнай упра́вы сухазе́мных во́йскаў

2) Brit. генэра́л адміністрацы́йнай слу́жбы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

exempt

[ɪgˈzempt]

1.

adj.

вы́звалены (ад пада́тку, вайско́вае слу́жбы)

2.

v.t.

вызваля́ць (ад пада́тку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

браня́​II ж

1. гл бронь;

2. (вызваленне ад вайсковай службы) Fréistellung [Befréiung] vom Militärdienst

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звальня́цца (ад службы) die Stélle áufgeben*, den Dienst quittíeren; kündigen vi (заявіць аб пакіданні)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыго́днасць ж канц Bráuchbarkeit f -, Táuglichkeit f -; Éignung f -;

прыго́днасцьда вайско́вай слу́жбы Wéhrdiensttauglichkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ваенна... і ваенна-...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая азначае: мае адносіны да вайны, ваенных умоў, ваеннай справы, службы, напрыклад: ваеннаабавязаны, ваенна-паветраны, ваенна-стратэгічны, ваенна-палітычны, ваенна-санітарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

narcotic​1 [nɑ:ˈkɒtɪk] n.

1. нарко́тык; наркаты́чны сро́дак;

a narcotic agent супрацо́ўнік (паліцэ́йскай) слу́жбы па барацьбе́ з нарко́тыкамі

2. med. снатво́рнае; сро́дак для абязбо́львання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэмабіліза́цыя, -і, ж.

1. Перавод арміі і звязаных з ёю галін народнай гаспадаркі з ваеннага становішча на мірнае.

Д. арміі.

Д. прамысловасці.

2. Звальненне з ваеннай службы ў запас.

Д. радавога і афіцэрскага складу.

3. перан. Аслабленне актыўнасці, гатоўнасці да выканання якіх-н. задач.

|| прым. дэмабілізацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

путе́ец разг.

1. тра́нспартнік, -ка м.; (железнодорожник) чыгу́начнік, -ка м.;

2. (работник службы пути) пуцяві́к, род. пуцевіка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэзерці́раваць

(ням. desertieren, ад фр. deserter)

ухіляцца ад воінскага абавязку, уцякаць з ваеннай службы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)