full blood

чы́стая ра́са

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

еўразі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Еўразіі. Еўразійская тэрыторыя. Еўразійская раса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зіхаце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; незак.

Блішчэць, ззяць пералівістым святлом; пералівацца, адбіваючы святло.

Зіхацелі зоркі.

На мокрай траве зіхаціць раса.

У кватэры ўсё зіхаціць ад чысціні (вылучаецца чысцінёй).

|| наз. зіхаце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Mórgentau

m -(e)s ра́нішняя раса́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

расагене́з

(ад раса + -генез)

працэс фарміравання рас чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэ́сань, ‑і, ж.

Уст. Узор. Плачуць дрэвы празрыстай расой, а раса завіваецца ў дэсань. Дубоўка.

[З фр. dessin — малюнак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяшчэ́нніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да свяшчэнніка, уласцівы, належыць яму. Свяшчэнніцкі сан. Свяшчэнніцкая раса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glisten [ˈglɪsn] v. (with) блішча́ць, блішчэ́ць, ззяць;

The grass glistened with dew. На траве блішчэла раса.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

габі́т

(польск. habit, ад лац. habitus = выгляд)

манаская раса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Rásse

f -, -n

1) ра́са

2) паро́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)