Апо́стал ’паслядоўнік пэўнага вучэння (першапачаткова адзін з 12 вучняў Хрыста)’; ’кніга, якая ўключае пэўную частку Новага завету’. З першых пісьмовых помнікаў усходнеславянскіх і наогул славянскіх моў. Ва ўсходнеславянскіх са ст.-слав. апостолъ ’пасланнік божы’, ’кніга’ (Шанскі, 1, А, 129) < грэч. ἀπόστολος ’тс’ (Фасмер, 1, 81; Фасмер, Этюды, 33), якое ўтворана ад ἀποστέλλω ’пасылаць’. З грэчаскай у лацінскую і іншыя мовы хрысціянскіх народаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beschícken

vt

1) пасыла́ць (куды-н.)

2) выкліка́ць да сябе́ (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

такты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тактыкі (у 1 знач.). Тактычная задача. □ [Прыборны:] — Тактыка няправільная... Тактычная памылка. Нельга падрыўнікоў пасылаць адных. Іх трэба прыкрываць, абараняць... Шамякін. [Перагуд:] Днём ён [Караневіч] быў на тактычных занятках у першым батальёне. Крапіва. // Які звязаны з правядзеннем бою. Тактычная разведка.

2. Які мае адносіны да тактыкі (у 2 знач.). Тактычныя рознагалоссі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

całus

м. разм. пацалунак;

posyłać (posłać) komu ~a — пасылаць (паслаць) каму паветраны пацалунак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

e-mail

[ˈi:meɪl]

1.

n.

1) электро́нная по́шта

2) ліст, дасла́ны электро́ннай по́штай

2.

v.t.

пасыла́ць электро́ннай по́штай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пасы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пасылаць — паслаць ​1 (у 1–2 знач.).

2. Запакаваная рэч, якая перасылаецца куды‑н. ці прысланая адкуль‑н. Люся чакала пісьма з Маркоўскага, але ні пісьма, ні пасылкі пакуль што не было. Даніленка.

3. У філасофіі, логіцы — суджэнне, якое служыць асновай для вываду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

voráusschicken

vt

1) пасыла́ць напе́рад

2) дава́ць, рабі́ць (што-н. перад чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusrichten

vt

1) выраўно́ўваць

2) выко́нваць; пасыла́ць, перадава́ць (прывітанне)

3) дабіва́цца (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

educate

[ˈedʒəkeɪt]

v.t.

1)

а) вучы́ць, адуко́ўваць

б) вучы́ць, навуча́ць (фа́ху, уме́льства)

2) пасыла́ць у шко́лу, дава́ць асьве́ту, выхава́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пасылка ’прыспаная ці высылаемая запакаваная рэч’ (ТСБМ), як і ўкр. поси́лка ’тс’ з рус. посы́лка ’тс’. Неалагізмамі з’яўляюцца серб.-харв. по̀шиљка і славен. pošíljka ’тс’. Больш старое пасы́лка ’пасыланне’, польск. posyłka ў выразе chłopiec na posyłki ’хлопец на пабягушках’, чэш. posílka ’пасыланне каго-н. для выканання дробных даручэнняў’, у бел. мове адбылася намінацыя выразу з прыметніка і назоўніка ў пасы́льнік ’рассыльны’ (Нас.). Усе да па‑сылаць < прасл. po‑sьlati ’пасылаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)