інверсі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інверсіі, з’яўляецца інверсіяй. Інверсійны парадак слоў у сказе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пове́стка ж.

1. (извещение) паве́стка, -кі ж.; (судебная — ещё) по́зва, -вы ж.;

2. (перечень вопросов на собрании, заседании) пара́дак, -дку м. (дня);

поста́вить в пове́стку дня паста́віць у пара́дак дня.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

звы́чай, -ю, мн. -і, -яў, м.

1. Агульнапрыняты парадак, правілы, што даўно ўкараніліся ў быце народа або ў пэўнай грамадскай групе.

Спрадвечны з.

Гарадскія звычаі.

2. Прывычны спосаб дзеяння, прывычка.

Маю з. пасля абеду пашпацыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

трады́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Звычаі, погляды, нормы паводзін і пад., якія перадаюцца ад папярэдніх пакаленняў наступным.

Гістарычныя традыцыі.

Традыцыі продкаў.

2. Парадак, звычай, што ўстанаўліваецца ў паводзінах, быце.

Т. адзначаць дзень нараджэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

самаабслу́га, ‑і, ДМ ‑слузе, ж.

Устаноўлены парадак, пры якім кожны свае бытавыя патрэбы задавальняе сам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этыке́т

(фр. étiquette)

прыняты парадак паводзін чалавека ў якім-н. асяроддзі, у грамадстве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

блюсти́ несов.

1. ахо́ўваць, захо́ўваць, сцерагчы́, пільнава́ць;

2. выко́нваць, падтры́мліваць;

блюсти́ поря́док падтры́мліваць пара́дак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

я́вочный в разн. знач. я́вачны;

я́вочная кварти́ра я́вачная кватэ́ра;

я́вочный поря́док юр. я́вачны пара́дак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

rock the boat

informal

разго́йдваць чо́вен, пару́шаць нарма́льны пара́дак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ме́сніцтва, -а, н.

1. У сярэдневяковай Русі: парадак размеркавання дзяржаўных пасад у залежнасці ад знатнасці роду і ступені важнасці пасад продкаў.

2. Абарона толькі сваіх інтарэсаў на шкоду агульнай справе.

Праяўляць м.

|| прым. ме́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)