від², -у, М аб відзе, мн. віды, -аў, м.

1. Падраздзяленне ў сістэматызацыі, якое ўваходзіць у састаў вышэйшага раздзела — роду.

В. раслін.

2. Разнавіднасць, тып.

В. паліва.

|| прым. відавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пале́на, -а, мн. -ы, -ле́н, н.

1. Кавалак распілаванага і рассечанага бервяна на паліва.

Асінавае п.

2. перан. Непаваротлівы, тупы чалавек (лаянк.).

|| памянш. пале́нца, -а, мн. -ы, -аў (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fuel oil

мазу́тнае па́ліва, мазу́т -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бункерава́цца, ‑руецца; незак.

1. Спец. Папаўняць запасы паліва (пра судны, паравозы).

2. Зал. да бункераваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саксау́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саксаула, складаецца з саксаула. Саксаулавае паліва. Саксаулавы гай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

торфабрыке́т, ‑у, М ‑кеце, м.

Спрасаваны ў выглядзе плітак, цаглін торф, які выкарыстоўваецца як паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокакалары́йны kalorí¦enreich, energíereich; héizkräftig, mit hóhem Héizwert (пра паліва)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сінтэзава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Зрабіць (рабіць) сінтэз (у 1 знач.); абагульніць (абагульняць), злучыць (злучаць).

2. Атрымаць (атрымліваць) шляхам сінтэзу (у 2 знач.).

С. вадкае паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́фта, -ы, ДМ -фце, ж.

Мінеральнае вадкае масляністае гаручае рэчыва, якое ўжываецца як паліва, а таксама як сыравіна, з якой атрымліваюць розныя прадукты (бензін, газу і пад.).

|| прым. на́фтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́дкі, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў стане вадкасці, здольны цячы. Вадкі метал. Вадкі кісларод. Вадкае паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)