авысакаро́джванне ср., в разн. знач. облагора́живание;

а. па́ліва — облагора́живание то́плива;

а. мета́лу — облагора́живание мета́лла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

газалі́н, ‑у, м.

Вадкі прадукт перагонкі нафты, які скарыстоўваецца ў якасці паліва для рухавікоў ўнутранага згарання; недаачышчаны бензін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплаёмісты, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае вялікую цеплаёмістасць.

2. Які патрабуе вялікіх затрат цяпла, паліва. Цеплаёмістыя прадпрыемствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глазу́рь

1. (для посуды) палі́ва, -вы ж.;

2. кул. глазу́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

обли́вка ж.

1. (действие) абліва́нне, -ння ср.;

2. (глазурь) палі́ва, -вы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

недаста́ча, -ы, мн. -ы, -та́ч, ж.

1. Адсутнасць патрэбнай колькасці каго-, чаго-н.

Н. паліва.

2. Адсутнасць патрэбнай колькасці грошай, маёмасці, выяўленая пры праверцы.

Выявіць недастачу.

3. Адсутнасць дастатковых сродкаў на пражыццё; недахоп самага неабходнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ды́зельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дызеля. Дызельнае паліва. // Які працуе з дапамогай дызеля. Дызельны трактар. Дызельны поезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кокс, ‑у, м.

Від цвёрдага паліва, якое атрымліваецца з каменнага вугалю або торфу шляхам прагравання іх без доступу паветра.

[Ням. Koks.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́ран, -рна, мн. -рны, -рнаў, м.

1. Кавальская печ з мяхамі і паддувалам для награвання і пераплаўкі металаў ці печ для абпальвання керамічных вырабаў.

2. Ніжняя частка доменнай печы, дзе згарае паліва.

|| прым. гарнавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

брыке́т, -у, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Плітка, цаглінка з якога-н. спрасаванага матэрыялу.

Тарфяны б.

Вугальны б.

2. зб. Прасаваны торф або вугаль як паліва.

Тапіць у хаце брыкетам.

|| прым. брыке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)