гармо́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Музычны інструмент, які складаецца з дзвюх дэк з клавіятурай, злучаных паміж сабой расцяжнымі мяхамі.

2. у знач. прысл. гармо́нікам, у гармо́нік. Густымі паралельнымі складкамі (пра паперу, скуру і пад.).

Злажыць ліст паперы гармонікам.

○

Гу́бны гармонік — музычны інструмент у форме прадаўгаватай скрыначкі з металічнымі язычкамі і адтулінамі для ўдзімання паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

musikálisch

a музы́чны

~es Allerléi — «музыка́льная шкату́лка»

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кабы́з і ко́быз, ‑а, м.

Казахскі струнны смычковы музычны інструмент.

[Цюрк. кобыз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагастру́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае многа струн. Мнагаструнны музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накцю́рн, ‑а, м.

Невялікі музычны твор лірычнага характару. Накцюрны Шапэна.

[Фр. nocturne — літаральна начны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарба́н, ‑а, м.

Струнны шчыпковы музычны інструмент, блізкі да бандуры.

[Ад іт. tiorba.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валто́рна, -ы, мн. -ы, валто́ран і -наў, ж.

Медны духавы музычны інструмент у выглядзе спіральна сагнутай трубы з шырокім раструбам.

|| прым. валто́рнавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

п’е́са, -ы, мн. -ы, п’ес, ж.

1. Драматычны твор, прызначаны для пастаноўкі на тэатральнай сцэне.

2. Невялікі музычны інструментальны твор (спец.).

П. для баяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тры́а, нескл., н.

1. Музычны твор для трох выканаўцаў (музыкантаў, спевакоў, танцораў) з самастойнымі партыямі для кожнага.

2. Ансамбль з трох выканаўцаў.

Т. баяністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Mass [mæs] n.

1. ме́са, літургі́я

2. ме́са (музычны харавы твор);

Haydn’s Mass ме́са Га́йдна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)