травесці́

(фр. travesti)

тэатр. сцэнічнае амплуа, мужчынская або дзіцячая роля, якая выконваецца пераадзетай жанчынай, радзей — жаночая роля, якая выконваецца мужчынам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Паддзёўка ’мужчынская верхняя вопратка’ (ТСБМ, Бяльк. 3), ’кароткая верхняя цёплая вопратка’ (Янк.), верхняе святочнае адзенне’ (Малчанава, Мат. культ.), ’верхняя жаночая вопратка’ (Інстр. II), паддзе́ўка ’паддзёўка’ (Мат. Гом.), паддзе́ўка, паддзе́жка ’спадніца (сподняя)’ (Мат. Гом.). Рус. поддёвка ’тс’. Суфіксальны дэрыват ад паддзяваць (гл. адзёжа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руба́шка ж. разм.

1. Hemd n -(e)s, -en;

мужчы́нская руба́шка Hérrenhemd n;

2. тэх. Mántel m -s, Mäntel;

3. карт. Rückseite der Spíelkarte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

shirt [ʃɜ:t] n. мужчы́нская кашу́ля;

a dress shirt прыго́жая кашу́ля (звыч. пад смокінг);

a shirt front мані́шка

♦

keep your shirt on! infml не злу́йся!;

the shirt off smb.’s back кашу́ля з чужо́га пляча́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

toaleta

ж.

1. прыбіральня;

toaleta damska (męska) — жаночая (мужчынская) прыбіральня;

2. туалет;

poranna toaleta — ранішні туалет

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

карту́з

(с.-н.-ням. kartuse, ад фр. cartouche)

1) мужчынская шапка з аколышкам і казырком;

2) мяшочак для парахавога снараднага зарада.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БРАВЭ́РКА,

1) у беларусаў мужчынскі доўгі аднабортны пінжак з даматканага сукна. Пярэднія полкі рабілі суцэльныя, з дзвюма праразнымі і дзвюма накладнымі кішэнямі, адкладным каўняром і бартамі, спінку — з падразной шырокай гесткай і хлясцікам. У 19 — пач. 20 ст. была пашырана сярод заможных сялян, засцянковай шляхты.

2) Верхняя кароткая мужчынская вопратка з аўчын, абцягнутая даматканым сукном.

т. 3, с. 226

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бянтэ́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго.

Хваляваць, непакоіць, прыводзіць да разгубленасці. Мініч вучыўся ў другой групе, але па росту ён быў самы большы ў школе, і гэта, відаць, бянтэжыла яго. Колас. Нельга сказаць, каб.. [Андрэй] раўнаваў .. [Галіну]. Для гэтага не было ніякіх падстаў, але пастаянная мужчынская кампанія жонкі бянтэжыла Андрэя і крыху злавала... Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rym, ~u

м. літ. рыфма;

rym męski — мужчынская рыфма;

rym żeński — жаночая рыфма;

do ~u — у рыфму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

во́жык, ‑а, м.

1. Невялікі звярок атрада насякомаедных, спіна і бакі якога пакрыты доўгімі вострымі іголкамі. На сцежку з-за сасны, вакол якой ляжала шмат галля, выкаціўся, пыхкаючы і шоргаючы сваімі іголкамі, маленькі вожык. В. Вольскі.

2. Разм. Мужчынская кароткая стрыжка. Пастрыгчыся пад вожыка.

3. у знач. прысл. во́жыкам. Разм. Аб валасах, якія стаяць тырчком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)