bascule

[ˈbæskju:l]

n.

пад’ёмнае прыстасава́ньне

bascule bridge — пад’ёмны мост

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

viaduct

[ˈvaɪədʌkt]

n.

віяду́к -а m.; мост маста́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Vórderachse

f -, -en тэх. пярэ́дняя вось, пярэ́дні мост

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Schíffbrücke

f -, -n

1) панто́нны мост

2) трап

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

навясны́, ‑ая, ‑ое.

Прыстасаваны для навешвання; такі, які навешваецца. Навясныя сеялкі. // Які робіцца, будуецца шляхам навешвання. Навясны мост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Масці́на ’дошка або бервяно ў насціле моста’ (ТСБМ). Рус. наўг., валаг., ярасл., арханг. мости́на ’тс’. Да мост (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віяду́к

(фр. viaduc, ад лац. via = дарога + duco = вяду)

мост над ярам, цяснінай або цераз дарогу, чыгунку.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Разма́шчываць, размо́шчываць ’разбіраць падлогу’ (Юрч. СНЛ), размасці́ць ’разабраць падлогу’ (там жа). Ад раз- і масці́ць (гл.), параўн. мост ’падлога’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rustic​2 [ˈrʌstɪk] adj.

1. про́сты; несапсава́ны;

rustic simplicity вяско́вая прастата́

2. гру́бы, нечаса́ны;

a rustic bridge мост з нечаса́нага ле́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мо́сцік, ‑а, м.

1. Памянш. да мост (у 1 знач.); невялічкі мост. Пад нагамі заскрыпелі дошкі маленькага мосціка праз раўчук. Шамякін. І неяк міжвольна перакідаецца мосцік паміж учарашнім днём і заўтрашнім. Шахавец.

2. Тое, што і мост (у 2, 4 знач.).

3. Высокая пляцоўка, узвышэнне на караблях, некаторых машынах для назірання за чым‑н., камандавання. Капітанскі мосцік. □ Марына адной рукой ухапілася за поручань, а другой ускінула кошык на паравозны мосцік. Кавалёў. Недзе там, на мосціку камбайна, стаяў і тоўсты Амархан. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)