guidelines [ˈgaɪdlaɪnz] n. pl. (for, on) дырэкты́вы, указа́нні, генера́льная лі́нія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

высакаво́льтны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для перадачы тону высокага напружання. Высакавольтная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкаво́льтны, ‑ая, ‑ае.

Разлічаны на невысокае напружанне электрычнага току. Нізкавольтная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фака́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фокуса ​1. Факальная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́дэрны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фідэра. Фідэрная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыса, лінія

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

перагі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Лінія згібання чаго-н.

На перагібе ліста.

2. перан. Парушэнне правільнай лініі ў якой-н. дзейнасці, шкодная крайнасць.

Барацьба з перагібамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ко́нтурный ко́нтурны;

ко́нтурная ка́рта геогр. ко́нтурная ка́рта;

ко́нтурная ли́ния ко́нтурная лі́нія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Lúftlini¦e

f -, -n

1) прама́я лі́нія (паміж двума геаграфічнымі пунктамі)

2) паве́траная [авіяцы́йная] лі́нія [тра́са], лі́нія паве́траных зно́сін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вертыка́ль, ‑і, ж.

Прамая, напрамак якой супадае з напрамкам адвесу; вертыкальная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)