узві́ць, узаўю, узаўеш, узаўе; узаўём, узаўяце; зак., што.

1. Навіць, наматаць на што‑н. Узвіць ніткі на вітушку.

2. Імкліва, хутка або віхром падняць уверх што‑н. лёгкае. Вецер узвіў шматкі паперы. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чадра́, ‑ы, ж.

Лёгкае пакрывала, якім, выходзячы з хаты, захутваюцца жанчыны-мусульманкі з галавы да ног. Мусульманка скінула чадру і адкрыла свой твар. «Маладосць». Юныя танцоўшчыцы-арабкі скінулі ў нашу чэсць чадру. Панчанка.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ап’яненне н

1. Trúnkenheit f -, Rausch m -es;

лёгкае ап’яненне Ángetrunkenheit f;

по́ўнае ап’яненне Vóllrausch m;

2. (захапленне) Rausch m, Táumel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каверно́зны

(лац. cavernosus)

які мае каверны, з кавернамі (напр. к. вапняк, к-ае лёгкае).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

макінто́ш

(англ. makintosh, ад C. Mackintosh = прозвішча шатл. хіміка)

лёгкае летняе паліто, часцей прагумаванае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

партшэ́з

(фр. porte-chaise, ад porter = насіць + chaise = крэсла)

лёгкае пераноснае крэсла, разнавіднасць паланкіна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Туль ‘цюль’ (Некр. і Байк., Касп.; в.-дзв., петрык., Шатал.) ‘вэлюм, лёгкае белае пакрывала з тонкага паркалю, марлі, якое спускалася па плячах і спіне’ (Бел. нар. адзенне, 32). Гл. тулі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чум, ‑а, м.

Лёгкае пераноснае жыллё конусападобнай формы ў некаторых народаў Паўночна-Усходняй Еўропы і Сібіры, якое зроблена з жэрдак, абцягнутых скурамі жывёл. У круглым чуме, куды прывялі нас бацькі Івана, сапраўды было светла, чыста і ўтульна. Рамановіч.

[Комі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквала́нг

(англ. aqualung, ад лац. aqua = вада + англ. lung = лёгкае)

апарат для дыхання чалавека пад вадой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пнеўмако́кі

(ад гр. pneumon = лёгкае + kokkos = зерне)

шарападобныя бактэрыі (з групы дыплакокаў), якія з’яўляюцца ўзбуджальнікамі пнеўманіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)