падно́жны:

падно́жны корм с.-г. Grásfutter n -s, Grünfutter n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абмяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Прыправіць корм (сечку, мякіну, ахрап’е) мукою, бульбай.

А. сечку карове.

|| незак. абме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абме́шванне, -я, н. і абме́шка, -і, ДМ -шцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́бмешка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.

Тое, чым абмешваюць корм жывёле (мука, вотруб’е). Пасыпаць сечку вобмешкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фу́кус, ‑а, м.

Дробная бурая марская водарасць, якая выкарыстоўваецца ў сельскай гаспадарцы як угнаенне і корм.

[Лац. fucus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кармлёта ’ежа, корм’ (Нас.), да корм (гл.). Словаўтварэнне з дапамогай суфікса ‑(j)ota (м > мл перад /).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зе́лле, -я, н. (разм.).

1. Тое, што і пустазелле.

2. Травы як корм для жывёлы; ахрап’е.

Насячы зелля.

3. Лекавыя травы, а таксама настой на іх для лячэбных мэт; зёлкі.

Варыць з.

Лячыцца зеллем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

furaż, ~u

м. уст. фураж; корм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтакарму́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Кармушка, у якую корм для жывёлы паступае аўтаматычна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корма... (а таксама карма...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае слову «корм», напрыклад: кормавытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ráufutter

n -s грубы́ корм, сухі́ фура́ж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)